Poème:Ὀρφεύς Ou La Triste Histoire D’orphee

Υν σευλ ετ υνικυε ὁμμε α υσέ σον ετρε
Un seul et unique homme a usé son être
Δε τουτε σον εσενσε πουρ δοννερ λα δανσε
De toute son essence pour donner la danse
Αυξ δουσες νοτες κι σε βουσκυλεντ εν καδενσε
Aux douces notes qui se bousculent en cadence
Ὁρς δε λʹαμε δε λʹινστρυμεντ δινιν δυ μαιτρε.
Hors de l’âme de l’instrument divin du maître.
Ιλ συτ φαιρε βουγερ λες αρβρες ετ λες ροχερς,
Il sut faire bouger les arbres et les rochers,
Καλμερ λα κρυαυτέ δες ανιμαυξ καρνασσιερς
Calmer la cruauté des animaux carnassiers
Πουρ λες ασσεμβλερ αυτουρ δε λα νενυστέ
Pour les assembler autour de la vénusté
Δε λα μυσικε βυκολικε παρταγέε.
De la musique bucolique partagée.
Μαις λα μέλοδιε κλοιτρε λε σεκρετ δε λα κομπλαιντε
Mais la mélodie cloître le secret de la complainte
Ιλ νε φαυτ πας σε φιερ α λʹαιρ φολατρε
Il ne faut pas se fier à l’air folâtre
Δε λα λιρε κι επουσε λες μυσες ιδολατρες
De la lyre qui épouse les muses idolâtres
Καρ ιλ καχε υν κοευρ κι α περδυ λες ετρειντες.
Car il cache un cœur qui a perdu les étreintes.
Λε μαλευρ ερειντε σα νιρτυοσιτέ ραρ λα δέφυντε
Le malheur éreinte sa virtuosité par la défunte,
Ἁντε σα κονσιενσε δε λα τερριβλε φαταλιτέ
Hante sa conscience de la terrible fatalité
Κομμισε παρ σιμπλε πρευνε δε φιδελιτέ
Commise par simple preuve de fidélité
Δε σʹέτρε ρετουρνέ δανς λʹινφερναλ λαβιρινθε.
De s’être retourné dans l’infernal labyrinthe.
Αυγουρδʹὑι σανς Ἐυρίδης, ιλ εστ κονδαμνέ
Aujourd’hui sans Euripide, il est condamné
Λες μυσες νε σαυροντ εμπλασερ σον ινσπιρατιον
Les muses ne sauront remplacées son inspiration
Σʹεστ πουρκοι ιλ α χοισιτ σα πυνιτιον
C’est pourquoi il a choisi sa punition
Εντρε λες μαινς δες φεμμες, λα χαιρε δέχικετέε.
Entre les mains des femmes, la chair déchiquetée.

Ὀρφεύς, δοντ λε νομ εστ σινονιμε δε μυσικε,
Orphée, dont le nom est synonyme de musique,
Α περδυ λʹεσσεντιελ δε λα λεσον δʹέμοτιον
A perdu l’essentiel de la leçon d’émotion :
Υν ποέτε σανς σον αμουρ εστ σανς ιλλυμινατιον
Un poète sans son amour est sans illumination.
Σʹεστ υνε αμε σολιταιρε κι σʹεφριτε αυ νερς βασικ.
C’est une âme solitaire qui s’effrite au vers basic.