Poeme : Une Île, Un Océan.

Une Île, un océan

De tes grandes ailes blanches
Bel oiseau de légendes
Tu survoles tel un ange
Cette île, mon monde étrange

De tes hautes roches grises
Enez Groe, tu es insoumise
De tes formes abyssines
Tu me nargues, me domine

Je lèche tes côtes humides
Ma belle sirène, ma torride
De mes vagues cristallines
Aux douces saveurs alcalines

A ta chevelure de bruyère
Parsemée de genêts aurifères
J’y ai placé un diadème
De poussière de grenat en poème

De mes colères furibondes
Je dépose sur tes plages blondes
L’écume de mes souffrances
Les corps de tes impertinences.

De tes grandes voiles blanches
Beau navire en partance
Tu navigues avec prestance
Au près de mon île, quelle imprudence

L. ROUSSELOT

ynə ilə, œ̃n- ɔseɑ̃

də tε ɡʁɑ̃dəz- εlə blɑ̃ʃə
bεl wazo də leʒɑ̃də
ty syʁvɔlə tεl œ̃n- ɑ̃ʒə
sεtə ilə, mɔ̃ mɔ̃də etʁɑ̃ʒə

də tεz- otə ʁoʃə ɡʁizə
ɑ̃ne ɡʁɔ, ty ε ɛ̃sumizə
də tε fɔʁməz- abisinə
ty mə naʁɡ, mə dɔminə

ʒə lεʃə tε kotəz- ymidə
ma bεllə siʁεnə, ma tɔʁidə
də mε vaɡ kʁistalinə
o dusə savœʁz- alkalinə

a ta ʃəvəlyʁə də bʁyiεʁə
paʁsəme də ʒənεz- oʁifεʁə
ʒi ε plase œ̃ djadεmə
də pusjεʁə də ɡʁəna ɑ̃ pɔεmə

də mε kɔlεʁə fyʁibɔ̃də
ʒə depozə syʁ tε plaʒə blɔ̃də
lekymə də mε sufʁɑ̃sə
lε kɔʁ də tεz- ɛ̃pεʁtinɑ̃sə.

də tε ɡʁɑ̃də vwalə blɑ̃ʃə
bo naviʁə ɑ̃ paʁtɑ̃sə
ty naviɡz- avεk pʁεstɑ̃sə
o pʁε də mɔ̃n- ilə, kεllə ɛ̃pʁydɑ̃sə

εl. ʁusəlo