Poeme : Ame Solitaire

Ame solitaire
Elle vit a présent seul
Cette ame qui,
Animait mon cœur,
Elle a pris goût a la solitude
Pour elle c’est une épreuve rude
Elle doit souffrir
Et en même tan survivre
Elle se révèle maintenant,
Comme une ame morte,
Elle vit dans l’agonie,
Elle tente de résister,
Mais le jour viendra,
Ou je quitterai cette vie
Et elle aussi

amə sɔlitεʁə
εllə vit a pʁezɑ̃ səl
sεtə amə ki,
animε mɔ̃ kœʁ,
εllə a pʁi ɡu a la sɔlitydə
puʁ εllə sεt- ynə epʁəvə ʁydə
εllə dwa sufʁiʁ
e ɑ̃ mεmə tɑ̃ syʁvivʁə
εllə sə ʁevεlə mɛ̃tənɑ̃,
kɔmə ynə amə mɔʁtə,
εllə vit dɑ̃ laɡɔni,
εllə tɑ̃tə də ʁeziste,
mε lə ʒuʁ vjɛ̃dʁa,
u ʒə kitəʁε sεtə vi
e εllə osi