Poeme : Papa

Je ne t’ai que trop souvent craint,
Dire que tu ne le sais même pas,
Elle a réussit son entreprise et voila,
Je ne t’aime plus et je te hais !

Je culpabilise d’agir ainsi,
Je ne suis pas franche avec toi,
Je culpabilise car je ne suis pas moi,
Je suis perdu entre ma colère et l’insolence.

Je ne peux te l’avouer comme ça,
Alors que tes gestes passés, le mériteraient,
Je me punis en restant ainsi,
Car elle sait me le faire payer.

ʒə nə tε kə tʁo suvɑ̃ kʁɛ̃,
diʁə kə ty nə lə sε mεmə pa,
εllə a ʁeysi sɔ̃n- ɑ̃tʁəpʁizə e vwala,
ʒə nə tεmə plysz- e ʒə tə-ε !

ʒə kylpabilizə daʒiʁ ɛ̃si,
ʒə nə sɥi pa fʁɑ̃ʃə avεk twa,
ʒə kylpabilizə kaʁ ʒə nə sɥi pa mwa,
ʒə sɥi pεʁdy ɑ̃tʁə ma kɔlεʁə e lɛ̃sɔlɑ̃sə.

ʒə nə pø tə lavue kɔmə sa,
alɔʁ kə tε ʒεstə pase, lə meʁitəʁε,
ʒə mə pyniz- ɑ̃ ʁεstɑ̃ ɛ̃si,
kaʁ εllə sε mə lə fεʁə pεje.