Prose : Ecorce Divine

Une brise d’eclaircie rayonne les veines vermeil de ses ramifications éternelles.
Ta tendresse protectrice me protège tendrement.
Tel l’amant de ma vie, telle la couleur de mon coeur, tel le sang de ma sève, tu m’accueilles dans ton corps, O divine écorce,
Me permettant à jamais de contempler ta beauté,
Me permettant pour toujours de respirer ton amour.

ynə bʁizə dεklεʁsi ʁεjɔnə lε vεnə vεʁmεj də sε ʁamifikasjɔ̃z- etεʁnεllə.
ta tɑ̃dʁεsə pʁɔtεktʁisə mə pʁɔtεʒə tɑ̃dʁəmɑ̃.
tεl lamɑ̃ də ma vi, tεllə la kulœʁ də mɔ̃ kœʁ, tεl lə sɑ̃ də ma sεvə, ty makœjə dɑ̃ tɔ̃ kɔʁ, o divinə ekɔʁsə,
mə pεʁmεtɑ̃ a ʒamε də kɔ̃tɑ̃ple ta bote,
mə pεʁmεtɑ̃ puʁ tuʒuʁ də ʁεspiʁe tɔ̃n- amuʁ.