Poeme : Nuit Etoilée

Nuit, bel nuit etoiler
Quan je me suit revier
Je t’ai observer
Je me suit souvenus des jour passée
Et j’ai pleurer
Je me suis dit que mes amis etaient la haut
Dan cette imanciter noir
Noir, comme de l’ebenne
C’est le seul momen où on se voit pa que la terre est une boubelle !

nɥi, bεl nɥi ətwale
kɑ̃ ʒə mə sɥi ʁəvje
ʒə tε ɔpsεʁve
ʒə mə sɥi suvənys dε ʒuʁ pase
e ʒε pləʁe
ʒə mə sɥi di kə mεz- amiz- ətε la-o
dɑ̃ sεtə imɑ̃site nwaʁ
nwaʁ, kɔmə də ləbεnə
sε lə səl mɔmɛ̃ u ɔ̃ sə vwa pa kə la teʁə εt- ynə bubεllə !