Poeme : Inspiration Perdu

Se soir il pleut et je regarde dehors, je voi une dame marcherla tete baisser… je cherche l’ inspiration mais elle ne vient pas. il pleut encor mais je regarde allieurs, il y a un homme courber qui essais de traverser. les anner lont massacrer mais il reste la immuable et vivant… tel un ange qui passe jentend le rire dun enfant, je le vois avec ses parent dans la rue, il y a chien qui court partout et lenfant rie de joie… quelle triste musique dans ma solitude forcer. je regarde la ville seteindre doucement et jessais de ne plus penser a lenfant. mais le rire resonner dans mon cerveau fatiguer
Et mes larme ont commencer a couler. une puis deux suivient du torrents. le deluge quil y a dehors mendore. je regarde un dernieres fois… la rue me renvoie limage dune dame me sourirant. je lui sourie, elle disparait au cion de la rue et mon cœur se sent apaiser. je beni le ciel davoir permis un sourire dentrer dans ma vie comme pour me dire que jai un sursis. je mendore maintenant…

sə swaʁ il plø e ʒə ʁəɡaʁdə dəɔʁ, ʒə vwa ynə damə maʁʃεʁla tətə bεse… ʒə ʃεʁʃə lɛ̃spiʁasjɔ̃ mεz- εllə nə vjɛ̃ pa. il plø ɑ̃kɔʁ mε ʒə ʁəɡaʁdə aljœʁ, il i a œ̃n- ɔmə kuʁbe ki esε də tʁavεʁse. lεz- ane lɔ̃ masakʁe mεz- il ʁεstə la imɥablə e vivɑ̃… tεl œ̃n- ɑ̃ʒə ki pasə ʒɑ̃tɑ̃ lə ʁiʁə dœ̃ ɑ̃fɑ̃, ʒə lə vwaz- avεk sε paʁɑ̃ dɑ̃ la ʁy, il i a ʃjɛ̃ ki kuʁ paʁtu e lɑ̃fɑ̃ ʁi də ʒwa… kεllə tʁistə myzikə dɑ̃ ma sɔlitydə fɔʁse. ʒə ʁəɡaʁdə la vilə sətɛ̃dʁə dusəmɑ̃ e ʒesε də nə plys pɑ̃se a lɑ̃fɑ̃. mε lə ʁiʁə ʁəsɔne dɑ̃ mɔ̃ sεʁvo fatiɡe
e mε laʁmə ɔ̃ kɔmɑ̃se a kule. ynə pɥi dø sɥivjɛ̃ dy tɔʁɑ̃. lə dəlyʒə kj i a dəɔʁ mɑ̃dɔʁə. ʒə ʁəɡaʁdə œ̃ dεʁnjəʁə fwa… la ʁy mə ʁɑ̃vwa limaʒə dynə damə mə suʁiʁɑ̃. ʒə lɥi suʁi, εllə dispaʁε o sjɔ̃ də la ʁy e mɔ̃ kœʁ sə sɑ̃ apεze. ʒə bəni lə sjεl davwaʁ pεʁmiz- œ̃ suʁiʁə dɑ̃tʁe dɑ̃ ma vi kɔmə puʁ mə diʁə kə ʒε œ̃ syʁsi. ʒə mɑ̃dɔʁə mɛ̃tənɑ̃…