Poeme : Soupir D’etoiles

Soupir d’etoiles

« Seule comme un ange qui agonise
Je regarde mona venir qui se preconise
Mon cœur briser git sur le sol de cette solitude
Je ne pourrais en prendre l’habitude »

Vide et blesser… toucher a mort
L’ange souffre et se rememords ses tords
Elle ne croyais pas en elle
De son bonheur elle a couper les ailes

« Seule comme un ange qui agonise
Je regarde mona venir qui se preconise
Mon cœur briser git sur le sol de cette solitude
Je ne pourrais en prendre l’habitude »

D’elle meme son bonheur elle a detruit
A se jour la douleur lui sourit
Pour ce cher etre qu’elle aime
Elle a obtenu la condanmation supreme

« Seule comme un ange qui agonise
Je regarde mona venir qui se preconise
Mon cœur briser git sur le sol de cette solitude
Je ne pourrais en prendre l’habitude »

supiʁ dətwalə

« sələ kɔmə œ̃n- ɑ̃ʒə ki aɡɔnizə
ʒə ʁəɡaʁdə mɔna vəniʁ ki sə pʁəkɔnizə
mɔ̃ kœʁ bʁize ʒit syʁ lə sɔl də sεtə sɔlitydə
ʒə nə puʁʁεz- ɑ̃ pʁɑ̃dʁə labitydə »

vidə e blese… tuʃe a mɔʁ
lɑ̃ʒə sufʁə e sə ʁəməmɔʁd sε tɔʁd
εllə nə kʁwajε pa ɑ̃n- εllə
də sɔ̃ bɔnœʁ εllə a kupe lεz- εlə

« sələ kɔmə œ̃n- ɑ̃ʒə ki aɡɔnizə
ʒə ʁəɡaʁdə mɔna vəniʁ ki sə pʁəkɔnizə
mɔ̃ kœʁ bʁize ʒit syʁ lə sɔl də sεtə sɔlitydə
ʒə nə puʁʁεz- ɑ̃ pʁɑ̃dʁə labitydə »

dεllə məmə sɔ̃ bɔnœʁ εllə a dətʁɥi
a sə ʒuʁ la dulœʁ lɥi suʁi
puʁ sə ʃεʁ εtʁə kεllə εmə
εllə a ɔptəny la kɔ̃dɑ̃masjɔ̃ sypʁəmə

« sələ kɔmə œ̃n- ɑ̃ʒə ki aɡɔnizə
ʒə ʁəɡaʁdə mɔna vəniʁ ki sə pʁəkɔnizə
mɔ̃ kœʁ bʁize ʒit syʁ lə sɔl də sεtə sɔlitydə
ʒə nə puʁʁεz- ɑ̃ pʁɑ̃dʁə labitydə »