Poeme : L’amour Tue

L’Amour tue :
--->Dans mon esprit se dessine deux formes distinctes, symétriques, identiques et
Uniques. Mais elles sont aussi figés, autour de l’être dont la silouhette se confond
A l’obscurite de son esprit. Le damné laisse ses larmes epousés ses formes,
Embrassées sa faux, et de son apparence de cristal se reflete le sang de l’ange aux
Formes de la trinité. Et le saphire, parcourant la lame comme elle l’a fait de son
Corps, revele à la lumiere, l’erreur de l’amour. Au sol se dessine la silhouette de son
Être aimé, et a leurs larmes se fond son sang… Tel le saphire brisé son corps gît
Dans la pièce, il l’embrasse puis l’achève… L’amour tue.

lamuʁ tɥ :
sypeʁjœʁ dɑ̃ mɔ̃n- εspʁi sə desinə dø fɔʁmə- distɛ̃ktə, simetʁik, idɑ̃tikz- e
ynik. mεz- εllə sɔ̃t- osi fiʒe, otuʁ də lεtʁə dɔ̃ la siluεtə sə kɔ̃fɔ̃
a lɔpskyʁitə də sɔ̃n- εspʁi. lə damne lεsə sε laʁməz- əpuze sε fɔʁmə,
ɑ̃bʁase sa fo, e də sɔ̃n- apaʁɑ̃sə də kʁistal sə ʁəflətə lə sɑ̃ də lɑ̃ʒə o
fɔʁmə- də la tʁinite. e lə safiʁə, paʁkuʁɑ̃ la lamə kɔmə εllə la fε də sɔ̃
kɔʁ, ʁəvələ a la lymjəʁə, leʁœʁ də lamuʁ. o sɔl sə desinə la siluεtə də sɔ̃
εtʁə εme, e a lœʁ laʁmə- sə fɔ̃ sɔ̃ sɑ̃… tεl lə safiʁə bʁize sɔ̃ kɔʁ ʒit
dɑ̃ la pjεsə, il lɑ̃bʁasə pɥi laʃεvə… lamuʁ tɥ.