Poeme : Joie

Juste la plénitude
De jambages en jambages
L’espoir papillonne
Les cieux se congratulent

Et la joie ensemence
Les parcelles fertiles
Capricieux, le fleuve rit
De ses enfantillages

L’horizon incertain
Donne à l’innocence
Quelques criques tranquilles
Des langues de mots doux

Au cœur du monde se joue
Une partie de dame
Où l’esthète et le sage
Regardent danser le fou

ʒystə la plenitydə
də ʒɑ̃baʒəz- ɑ̃ ʒɑ̃baʒə
lεspwaʁ papijɔnə
lε sjø sə kɔ̃ɡʁatyle

e la ʒwa ɑ̃səmɑ̃sə
lε paʁsεllə fεʁtilə
kapʁisjø, lə fləvə ʁit
də sεz- ɑ̃fɑ̃tijaʒə

lɔʁizɔ̃ ɛ̃sεʁtɛ̃
dɔnə a linɔsɑ̃sə
kεlk kʁik tʁɑ̃kjə
dε lɑ̃ɡ də mo du

o kœʁ dy mɔ̃də sə ʒu
ynə paʁti də damə
u lεstεtə e lə saʒə
ʁəɡaʁde dɑ̃se lə fu