Poeme : Imaginaire

Je me présente face aux publics
Appeuré je réalise
En manque de texte
Je trouve l’inspi
Au fil du temps
J’visualise
Une vie de reve et de folie
Une vie d’amour et de betises
Pris pour cible a la télé
L’oppression me paralyse
Je vois ces gens qui se regarde
L’air de se dire l’époque est nul
Sans une étoile dans le regard
Histoire de dire viens on se tue
Je vois ces stars
Oppréssé par les photos
Meme les bébés valent des milliards
Sans savoir c’que leur vie vaut
Puis je me présente
L’air de me dire
Je représente une jeunesse france
Et sans un mot je dois partir
Disant au revoir a l’échéance.

ʒə mə pʁezɑ̃tə fasə o pyblik
apəʁe ʒə ʁealizə
ɑ̃ mɑ̃kə də tεkstə
ʒə tʁuvə lɛ̃spi
o fil dy tɑ̃
ʒvizɥalizə
ynə vi də ʁəvə e də fɔli
ynə vi damuʁ e də bətizə
pʁi puʁ siblə a la tele
lɔpʁesjɔ̃ mə paʁalizə
ʒə vwa sε ʒɑ̃ ki sə ʁəɡaʁdə
lεʁ də sə diʁə lepɔkə ε nyl
sɑ̃z- ynə etwalə dɑ̃ lə ʁəɡaʁ
istwaʁə də diʁə vjɛ̃z- ɔ̃ sə tɥ
ʒə vwa sε staʁ
ɔpʁese paʁ lε fɔto
məmə lε bebe valɑ̃ dε miljaʁd
sɑ̃ savwaʁ skə lœʁ vi vo
pɥi ʒə mə pʁezɑ̃tə
lεʁ də mə diʁə
ʒə ʁəpʁezɑ̃tə ynə ʒənεsə fʁɑ̃sə
e sɑ̃z- œ̃ mo ʒə dwa paʁtiʁ
dizɑ̃ o ʁəvwaʁ a leʃeɑ̃sə.