Poeme : Brise Moi Les Ailes

Je ne peux plus me regarder dans la glace,
Trop peur de voir ce qu’il t’a en face.
Regarde ce que je suis devenue,
J’ai l’air totalement perdu.

Brise moi les ailes, j’ai peur de trop souffir.
Brise moi les ailes, j’ai peur de ne jamais revenir.

C’est toujours cette envie de planer,
Tous les jour ce besoin de m’envoler.
Seule, dans mon coin, brisée en mille éclats,
Ma seringe à la main, garrot autour du bras.

Brise moi les ailes, j’ai peur de trop souffir.
Brise moi les ailes, j’ai peur de ne jamais revenir.

Je n’arrive pas à décrocher,
Je te jure que j’ai tout essayé.
Et je tombe dans ce rien que j’ai crée,
C’est sur ma tombe que tu vas craché.

Brise moi les ailes, j’ai peur de trop souffir,
Brise moi les ailes, j’ai peur de ne jamais revenir.
Sors moi de cette impasse,
Aide moi à faire surface.
Brise moi les ailes, j’ai peur de trop souffir,
Brise moi les ailes, j’ai peur de ne jamais revenir,

Brise moi les ailes, je suis en train de partir…

ʒə nə pø plys mə ʁəɡaʁde dɑ̃ la ɡlasə,
tʁo pœʁ də vwaʁ sə kil ta ɑ̃ fasə.
ʁəɡaʁdə sə kə ʒə sɥi dəvənɥ,
ʒε lεʁ tɔtaləmɑ̃ pεʁdy.

bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də tʁo sufiʁ.
bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də nə ʒamε ʁəvəniʁ.

sε tuʒuʁ sεtə ɑ̃vi də plane,
tus lε ʒuʁ sə bəzwɛ̃ də mɑ̃vɔle.
sələ, dɑ̃ mɔ̃ kwɛ̃, bʁize ɑ̃ milə ekla,
ma səʁɛ̃ʒə a la mɛ̃, ɡaʁo otuʁ dy bʁa.

bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də tʁo sufiʁ.
bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də nə ʒamε ʁəvəniʁ.

ʒə naʁivə pa a dekʁoʃe,
ʒə tə ʒyʁə kə ʒε tut- esεje.
e ʒə tɔ̃bə dɑ̃ sə ʁjɛ̃ kə ʒε kʁe,
sε syʁ ma tɔ̃bə kə ty va kʁaʃe.

bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də tʁo sufiʁ,
bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də nə ʒamε ʁəvəniʁ.
sɔʁ mwa də sεtə ɛ̃pasə,
εdə mwa a fεʁə syʁfasə.
bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də tʁo sufiʁ,
bʁizə mwa lεz- εlə, ʒε pœʁ də nə ʒamε ʁəvəniʁ,

bʁizə mwa lεz- εlə, ʒə sɥiz- ɑ̃ tʁɛ̃ də paʁtiʁ…