Poeme : Negation

J’ai desaccordé le hasard
A l ’ abri des heures arretées
Au regard desuni de recul

J’ ai detruit le geste inaudible
Avec les mots desarticulés
A la face blésséee des songes

C’est le souffle du mouvement perdu
La réalité ouverte de l ’oubli
Le règne des nuits immobiles, enfin

C ’est l ’amère volupté de l ’absurde
Le choix apre de l ’incertitude
L’ennui léthargique de l ’ éternité pure

ʒε dəzakɔʁde lə-azaʁ
a labʁi dεz- œʁz- aʁəte
o ʁəɡaʁ dəzyni də ʁəkyl

ʒε dətʁɥi lə ʒεstə inodiblə
avεk lε mo dəzaʁtikyle
a la fasə blesei dε sɔ̃ʒə

sε lə suflə dy muvəmɑ̃ pεʁdy
la ʁealite uvεʁtə də lubli
lə ʁεɲə dε nɥiz- imɔbilə, ɑ̃fɛ̃

sε lamεʁə vɔlypte də labsyʁdə
lə ʃwa apʁə də lɛ̃sεʁtitydə
lɑ̃nɥi letaʁʒikə də letεʁnite pyʁə