Poeme : Eresie

Doux paroxysme remplie d’exclusion,
Pousse une douce folie d’utopie,
A remplace L’exotisme, et exalte l’ironie,
Tandis que la folie s’extase devant l’érosion,
Les souvenirs deviennent élégie,
Devant l’odeur de la passion qui exclut l’illusion,
Je ne suis que dérive devant tant de passion,
Que se cœur remplis de lyrisme,
Trouve au font de ces Abymes,
Un monde ouvrant droit a un doux humanisme

du paʁɔksismə ʁɑ̃pli dεksklyzjɔ̃,
pusə ynə dusə fɔli dytɔpi,
a ʁɑ̃plasə lεɡzɔtismə, e εɡzaltə liʁɔni,
tɑ̃di kə la fɔli sεkstazə dəvɑ̃ leʁozjɔ̃,
lε suvəniʁ dəvjεne eleʒi,
dəvɑ̃ lɔdœʁ də la pasjɔ̃ ki εkskly lilyzjɔ̃,
ʒə nə sɥi kə deʁivə dəvɑ̃ tɑ̃ də pasjɔ̃,
kə sə kœʁ ʁɑ̃pli də liʁismə,
tʁuvə o fɔ̃ də sεz- abimə,
œ̃ mɔ̃də uvʁɑ̃ dʁwa a œ̃ du ymanismə