Poeme : Logorrhée

Logorrhée
Je suis émotions
Je suis douleur
Je suis bonheur
Je suis un tapis de pelouse humide que l’on foule au pied
Je sens
Je sais
Je devine
Je crains
Je crois
J’espère
Je sais
Qu’un jour
Sera sans lendemain
Je crains d’avoir besoin de vous
Je le crains
Je sais que je ne vivrais sans vous je l’avoue
Je sais qu’il me fera faire sans toi
Et qu’ainsi il en sera
Mais finalement et,
Quoiqu’il en soit
Il me sera plus aisé de me passer de toi
Que de vivre sans moi
Il me sera plus aisé de vivre sans toi que de me passer de moi
Sans moi je ne suis rien
Parce que ma vie se passe à se raconter
Ma vie s’imagine en permanence
Parce qu’elle est rémanence perpétuelle
Éternelle madeleine
Jamais digérée
Éternel espoir toujours contrarié
Parce que mon cerveau est atteint de logorrhée
Mon âme a une putain de chiasse
*Qu’il me faut pouvoir évacuer

lɔɡɔʁe
asteʁiskə ʒə sɥiz- emɔsjɔ̃
asteʁiskə ʒə sɥi dulœʁ
asteʁiskə ʒə sɥi bɔnœʁ
asteʁiskə ʒə sɥiz- œ̃ tapi də pəluzə ymidə kə lɔ̃ fulə o pje
asteʁiskə ʒə sɑ̃s
asteʁiskə ʒə sε
asteʁiskə ʒə dəvinə
asteʁiskə ʒə kʁɛ̃
asteʁiskə ʒə kʁwa
asteʁiskə ʒεspεʁə
asteʁiskə ʒə sε
asteʁiskə kœ̃ ʒuʁ
asteʁiskə səʁa sɑ̃ lɑ̃dəmɛ̃
asteʁiskə ʒə kʁɛ̃ davwaʁ bəzwɛ̃ də vu
asteʁiskə ʒə lə kʁɛ̃
asteʁiskə ʒə sε kə ʒə nə vivʁε sɑ̃ vu ʒə lavu
asteʁiskə ʒə sε kil mə fəʁa fεʁə sɑ̃ twa
asteʁiskə e kɛ̃si il ɑ̃ səʁa
asteʁiskə mε finaləmɑ̃ e,
asteʁiskə kwakil ɑ̃ swa
asteʁiskə il mə səʁa plysz- εze də mə pase də twa
asteʁiskə kə də vivʁə sɑ̃ mwa
asteʁiskə il mə səʁa plysz- εze də vivʁə sɑ̃ twa kə də mə pase də mwa
asteʁiskə sɑ̃ mwa ʒə nə sɥi ʁjɛ̃
asteʁiskə paʁsə kə ma vi sə pasə a sə ʁakɔ̃te
asteʁiskə ma vi simaʒinə ɑ̃ pεʁmanɑ̃sə
asteʁiskə paʁsə kεllə ε ʁemanɑ̃sə pεʁpetɥεllə
asteʁiskə etεʁnεllə madəlεnə
asteʁiskə ʒamε diʒeʁe
asteʁiskə etεʁnεl εspwaʁ tuʒuʁ kɔ̃tʁaʁje
asteʁiskə paʁsə kə mɔ̃ sεʁvo εt- atɛ̃ də lɔɡɔʁe
asteʁiskə mɔ̃n- amə a ynə pytɛ̃ də ʃjasə
asteʁiskə kil mə fo puvwaʁ evakɥe