Poeme : Espoir

Ainsi qu’un poème dont la vie grave la fraicheur
Les jours se riment, se prosent, de joie, de douleur
Sur le parchemin onirique de l’attente
S’accrochant infantilement, l’âme chantante
De ce voyage frémissant, à l’envol du temps.

ɛ̃si kœ̃ pɔεmə dɔ̃ la vi ɡʁavə la fʁεʃœʁ
lε ʒuʁ sə ʁime, sə pʁoze, də ʒwa, də dulœʁ
syʁ lə paʁʃəmɛ̃ ɔniʁikə də latɑ̃tə
sakʁoʃɑ̃ ɛ̃fɑ̃tiləmɑ̃, lamə ʃɑ̃tɑ̃tə
də sə vwajaʒə fʁemisɑ̃, a lɑ̃vɔl dy tɑ̃.