Poeme : Cette Nuit La Lune Brille Dans Le Ciel

Cette nuit la lune brille dans le ciel.
Elle brille d’une lumière éternelle.
Douce et subtile, câline et coquine.
Si belle, si parfaite, on la dirait divine.

Dans la douceur de cette nuit
Sur les reflets de ce lac endormi
Elle fait jouer ces doux sillons
Laissant une onde de rayon

Elle surveille les amoureux
Elle réconforte les malheureux
Elle aide ceux qui ont mal
Elle soulage leurs entrailles

De sa douceur elle entoure l’horizon
De son éclat elle fait rougir nos fronts
De sa froideur elle rassure l’âme
De sa prestance, le poète déclame

Seul sa présence peut rassurer
Seule sa beauté permet d’aimer
Seule sa clarté réchauffe le cœur
De celui qui en a besoin, en pleure

Oh, toi reine de la nuit
Oh, toi douceur de ma vie
Oh, toi celle qui a tout vu
Tu es celle qui m’a émue.

sεtə nɥi la lynə bʁijə dɑ̃ lə sjεl.
εllə bʁijə dynə lymjεʁə etεʁnεllə.
dusə e sybtilə, kalinə e kɔkinə.
si bεllə, si paʁfεtə, ɔ̃ la diʁε divinə.

dɑ̃ la dusœʁ də sεtə nɥi
syʁ lε ʁəflε də sə lak ɑ̃dɔʁmi
εllə fε ʒue sε du sijɔ̃
lεsɑ̃ ynə ɔ̃də də ʁεjɔ̃

εllə syʁvεjə lεz- amuʁø
εllə ʁekɔ̃fɔʁtə lε maləʁø
εllə εdə sø ki ɔ̃ mal
εllə sulaʒə lœʁz- ɑ̃tʁajə

də sa dusœʁ εllə ɑ̃tuʁə lɔʁizɔ̃
də sɔ̃n- ekla εllə fε ʁuʒiʁ no fʁɔ̃
də sa fʁwadœʁ εllə ʁasyʁə lamə
də sa pʁεstɑ̃sə, lə pɔεtə deklamə

səl sa pʁezɑ̃sə pø ʁasyʁe
sələ sa bote pεʁmε dεme
sələ sa klaʁte ʁeʃofə lə kœʁ
də səlɥi ki ɑ̃n- a bəzwɛ̃, ɑ̃ plœʁə

ɔ, twa ʁεnə də la nɥi
ɔ, twa dusœʁ də ma vi
ɔ, twa sεllə ki a tu vy
ty ε sεllə ki ma emɥ.