Poeme : L Humanité

L humanité m a ecœuré
I humain passe son temps a s affronter, manipuler
Autrui meme ses propres amis
Ce qui remet en question le vrai sens du mot amitier
Tout comme le sens du mot amour car presque toujours
Il se revele etre affrontement entre deux etres
Mensonge trahison manipulation
L humain a toujours ce besoin de detruire ce qu il pourrait se reveler magnifique
Mais en amitier comme en amour il y en a toujours un des deux qui veut dominer manipuler
Prêt a tout pour arriver a ses fins
Plutôt que d avancer main dans la main cote a cote ne faire qu un pour affronter
Les epreuves de la vie au lieu de construire de rendre une belle histoire magique unique
Mais non tellement plus facile de detruire que de construire
Ne voulant pas devenir cette partie de l humanite pleine de vices
J ai choisis de vivre en hermite

Car j ai passee ma vie a pardonner
Cela m a porter prejudice
Et au final c est a moi que cela fait du mal
Et le resultat se retrouver a terre
Souffrir a en vouloir en finir avec la vie
Certe se relever sans cesse a été ma plus grande fierte
Mais ojourd hui je suis fatiguee
Epuisee je veus mon etre en paix
En me mettant a l ecart du mal

Ma demeure est ma bulle
Car la solitude ne m as jamais decu
Ouvrir son cœur de nos jours
Donner son amour a autrui
Est comme prendre un projectile
En plein cœur
Certe par moment le silence est pesant
Mais rester qu avec sois meme
Est la garantis de ne jamais etre trahit
Vous me direz une forme de lacheter
Non simplement fatiguee epuisee de cette vie
Ou les gens ne sont que artifice
Je ne suis ni aigri ni en deprime
Juste un constat, j en ai finit de me battre
Car au final c est a moi que je fais plus de mal
Car y a pas plus grande souffrance que le constat
De ce qu est devenu cette societe
Peut etre que cela a toujours été comme ca
Mais je refuse de continuer a vivre ca
Le silence et l ennui est ma plus grande amie
Certe monotonie
Mais la vie en hermite loin des vices
Est ma protection pour eviter ma destruction

εl ymanite εm a əkeyʁe
i ymɛ̃ pasə sɔ̃ tɑ̃z- a εs afʁɔ̃te, manipyle
otʁɥi məmə sε pʁɔpʁəz- ami
sə ki ʁəmε ɑ̃ kεstjɔ̃ lə vʁε sɑ̃s dy mo amitje
tu kɔmə lə sɑ̃s dy mo amuʁ kaʁ pʁεskə tuʒuʁ
il sə ʁəvələ εtʁə afʁɔ̃təmɑ̃ ɑ̃tʁə døz- εtʁə
mɑ̃sɔ̃ʒə tʁaizɔ̃ manipylasjɔ̃
εl ymɛ̃ a tuʒuʁ sə bəzwɛ̃ də dətʁɥiʁə sə k il puʁʁε sə ʁəvəle maɲifikə
mεz- ɑ̃n- amitje kɔmə ɑ̃n- amuʁ il i ɑ̃n- a tuʒuʁz- œ̃ dε dø ki vø dɔmine manipyle
pʁε a tu puʁ aʁive a sε fɛ̃
plyto kə de avɑ̃se mɛ̃ dɑ̃ la mɛ̃ kɔtə a kɔtə nə fεʁə k œ̃ puʁ afʁɔ̃te
lεz- εpʁəvə də la vi o ljø də kɔ̃stʁɥiʁə də ʁɑ̃dʁə ynə bεllə istwaʁə maʒikə ynikə
mε nɔ̃ tεllmɑ̃ plys fasilə də dətʁɥiʁə kə də kɔ̃stʁɥiʁə
nə vulɑ̃ pa dəvəniʁ sεtə paʁti də εl ymanitə plεnə də visə
ʒi ε ʃwazi də vivʁə ɑ̃n- εʁmitə

kaʁ ʒi ε pasi ma vi a paʁdɔne
səla εm a pɔʁte pʁəʒydisə
e o final se εt- a mwa kə səla fε dy mal
e lə ʁəsylta sə ʁətʁuve a teʁə
sufʁiʁ a ɑ̃ vulwaʁ ɑ̃ finiʁ avεk la vi
sεʁtə sə ʁələve sɑ̃ sεsə a ete ma plys ɡʁɑ̃də fjεʁtə
mεz- ɔʒuʁ ɥi ʒə sɥi fatiɡi
əpɥizi ʒə vøs mɔ̃n- εtʁə ɑ̃ pε
ɑ̃ mə mεtɑ̃ a εl əkaʁ dy mal

ma dəməʁə ε ma bylə
kaʁ la sɔlitydə nə εm a ʒamε dəky
uvʁiʁ sɔ̃ kœʁ də no ʒuʁ
dɔne sɔ̃n- amuʁ a otʁɥi
ε kɔmə pʁɑ̃dʁə œ̃ pʁɔʒεktilə
ɑ̃ plɛ̃ kœʁ
sεʁtə paʁ mɔmɑ̃ lə silɑ̃sə ε pəzɑ̃
mε ʁεste k avεk swa məmə
ε la ɡaʁɑ̃ti də nə ʒamεz- εtʁə tʁai
vu mə diʁez- ynə fɔʁmə də laʃəte
nɔ̃ sɛ̃pləmɑ̃ fatiɡi əpɥizi də sεtə vi
u lε ʒɑ̃ nə sɔ̃ kə aʁtifisə
ʒə nə sɥi ni εɡʁi ni ɑ̃ dəpʁimə
ʒystə œ̃ kɔ̃sta, ʒi ɑ̃n- ε fini də mə batʁə
kaʁ o final se εt- a mwa kə ʒə fε plys də mal
kaʁ i a pa plys ɡʁɑ̃də sufʁɑ̃sə kə lə kɔ̃sta
də sə k ε dəvəny sεtə sɔsjətə
pø εtʁə kə səla a tuʒuʁz- ete kɔmə ka
mε ʒə ʁəfyzə də kɔ̃tinɥe a vivʁə ka
lə silɑ̃sə e εl ɑ̃nɥi ε ma plys ɡʁɑ̃də ami
sεʁtə monotɔni
mε la vi ɑ̃n- εʁmitə lwɛ̃ dε visə
ε ma pʁɔtεksjɔ̃ puʁ əvite ma dεstʁyksjɔ̃