Poeme : Cerisette, Cerisette

Cerisette, Cerisette
Je suis la cerise
Sur le gâteau de ma vie
A déguster avec douceur et délice
Ce fruit qui quelques fois
S’éloigne de ma gourmandise

Je ne veux pas qu’il devienne
L’ultime récompense
D’une dernière floraison

Cerisette, Cerisette,
Entre l’arbre en fleur
Et le fruit à maturité
Je refuse que se gâte
L’objet de mon désir !

səʁizεtə, səʁizεtə
ʒə sɥi la səʁizə
syʁ lə ɡato də ma vi
a deɡyste avεk dusœʁ e delisə
sə fʁɥi ki kεlk fwa
selwaɲə də ma ɡuʁmɑ̃dizə

ʒə nə vø pa kil dəvjεnə
lyltimə ʁekɔ̃pɑ̃sə
dynə dεʁnjεʁə flɔʁεzɔ̃

səʁizεtə, səʁizεtə,
ɑ̃tʁə laʁbʁə ɑ̃ flœʁ
e lə fʁɥi a matyʁite
ʒə ʁəfyzə kə sə ɡatə
lɔbʒε də mɔ̃ deziʁ !