Poeme : Tranquillement

Tranquillement ! .
J’marche lentement, tranquillement
J’regarde le ciel,
Les étoiles, me fascinent, tellement
La lune, le soleil,
Neptune et Jupiter au firmament.

J’marche lentement, tranquillement
La pleine lune ronde,
Mon chemin elle éclaire brillamment
Lumière de ce monde.

J’marche lentement, tranquillement
J’trace mon chemin,
J’traverse la plaine, en mouvement
Belle et sans fin.

J’marche lentement, tranquillement
Le long de la rivière,
Elle s’étale, en marais, longuement
Eaux nourricières.

J’marche lentement, tranquillement
Retour en civilisation,
Au loin, la ville, les sons bruyamment
Annoncent pollutions.

J’marche lentement, tranquillement
Sans grande conviction
J’fais signe à la pleine lune, tristement.
Moment d émotion.

Ainsi va la vie
Charles en p

tʁɑ̃kjmɑ̃ ! .
ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
ʒʁəɡaʁdə lə sjεl,
lεz- etwalə, mə fasine, tεllmɑ̃
la lynə, lə sɔlεj,
nεptynə e ʒypite o fiʁmame.

ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
la plεnə lynə ʁɔ̃də,
mɔ̃ ʃəmɛ̃ εllə eklεʁə bʁijamɑ̃
lymjεʁə də sə mɔ̃də.

ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
ʒtʁasə mɔ̃ ʃəmɛ̃,
ʒtʁavεʁsə la plεnə, ɑ̃ muvəmɑ̃
bεllə e sɑ̃ fɛ̃.

ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
lə lɔ̃ də la ʁivjεʁə,
εllə setalə, ɑ̃ maʁε, lɔ̃ɡəmɑ̃
o nuʁʁisjεʁə.

ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
ʁətuʁ ɑ̃ sivilizasjɔ̃,
o lwɛ̃, la vilə, lε sɔ̃ bʁyiamɑ̃
anɔ̃se pɔlysjɔ̃.

ʒmaʁʃə lɑ̃təmɑ̃, tʁɑ̃kjmɑ̃
sɑ̃ ɡʁɑ̃də kɔ̃viksjɔ̃
ʒfε siɲə a la plεnə lynə, tʁistəmɑ̃.
mɔmɑ̃ de emɔsjɔ̃.

ɛ̃si va la vi
ʃaʁləz- ɑ̃ pe