Poeme : Ô Oiseau

O oiseau des hauts balcons
O toi enchanteur de la nature
De ton champ tu m’envelope de bien veillance
De ton champ tu me vide de toute peine
O oiseau voyageur des temps
De ton vole tu me fais rever
De tes ailes tu me fais sentir l’air
O oiseau roi de la liberté
Emporte moi sur ton dos
Fais moi oublier ce monde de desarois
Fais moi gouter d’autre monde
O oiseau au cœur si pur
De ton regard si doux tu m’eveille
Tu efface les larmes qui coule le longs de mes joue
O oiseau
Ne par jamais sans m’enmener
Je ne peus plus vivre sans pencer a toi
Et si un bo jour tu devra me quité
Dit le moi lorsque nous aurons atteris
Pas en plein vole
Car je risque de sauté dans le vide

o wazo dεz- o balkɔ̃
o twa ɑ̃ʃɑ̃tœʁ də la natyʁə
də tɔ̃ ʃɑ̃ ty mɑ̃vəlɔpə də bjɛ̃ vεjɑ̃sə
də tɔ̃ ʃɑ̃ ty mə vidə də tutə pεnə
o wazo vwajaʒœʁ dε tɑ̃
də tɔ̃ vɔlə ty mə fε ʁəve
də tεz- εlə ty mə fε sɑ̃tiʁ lεʁ
o wazo ʁwa də la libεʁte
ɑ̃pɔʁtə mwa syʁ tɔ̃ do
fε mwa ublje sə mɔ̃də də dəzaʁwa
fε mwa ɡute dotʁə mɔ̃də
o wazo o kœʁ si pyʁ
də tɔ̃ ʁəɡaʁ si du ty məvεjə
ty efasə lε laʁmə- ki kulə lə lɔ̃ɡ də mε ʒu
o wazo
nə paʁ ʒamε sɑ̃ mɑ̃məne
ʒə nə pøs plys vivʁə sɑ̃ pɑ̃se a twa
e si œ̃ bo ʒuʁ ty dəvʁa mə kite
di lə mwa lɔʁskə nuz- oʁɔ̃z- atəʁi
pa ɑ̃ plɛ̃ vɔlə
kaʁ ʒə ʁiskə də sote dɑ̃ lə vidə