Poeme : Miranda

Woman with mortalité désires,
Woman that I knew how to carry to the altat
My heart, my soul, my drama
The one I feel like a woman for
The one that I will vive to my life
The one I live for and live for
Will go one envening or a dark night,
Cry my regret and my despair,
On roses that I picked for you
On the promises I sometimes failed
I will go with you with an insane love
Like a slave under thé yoke of tout fairy charm
Be my crual passion, my pain
Be my wife, my princesse, my queen
Tell me a word I’ll cover with your kisses
The only ones that Time could take away
I love you madly

wɔmɑ̃ wit mɔʁtalite deziʁə,
wɔmɑ̃ ta i knεw ɔw to kaʁi to tə alta
mi əaʁ, mi sul, mi dʁama
tə ɔnə i fil likə a wɔmɑ̃ fɔʁ
tə ɔnə ta i wij vivə to mi lifə
tə ɔnə i livə fɔʁ ɑ̃d livə fɔʁ
wij ɡo ɔnə ɑ̃vəniŋ ɔʁ a daʁk niɡt,
kʁi mi ʁəɡʁε ɑ̃d mi dεspεʁ,
ɔ̃ ʁozə ta i pikεd fɔʁ iu
ɔ̃ tə pʁɔmizəz- i sɔmətimə fεlεd
i wij ɡo wit iu wit ɑ̃ ɛ̃sanə lɔvə
likə a slavə œ̃de te iɔkə ɔf tu fεʁi ʃaʁm
bə mi kʁɥal pasjɔ̃, mi pɛ̃
bə mi wifə, mi pʁɛ̃sεsə, mi kin
tεll mə a wɔʁ iεl εl kɔve wit iuʁ kisə
tə ɔ̃li ɔnə ta timə kuld takə awε
i lɔvə iu madli