Prose : Silence

je me tait à jamais
le sentiment du néant
je me tait en secret
des souffrances errants
je me tait en reflet
des douleurs dans mon cœur
de l’émotion en silence
de revivre en mémoire d"une vie d’illusion
une vie de jas vécu
ma croyance ma fait défaut
d’une vie superficielle dans l’ espoir irréel
je me tait en silence je réalise mes peines
d’être sans appel d’une vie idem
je me tait à jamais
trop de peine me traverse
ses souvenirs de haine
je me tait et revis les mêmes scènes
cœur en peine cœur brisé
reste toujours réel
je m’ enferme de nouveau
dans ce cercle de la vie
celui de la décadence à vouloir
crier si haut ce que je ne peut dire tout bas

ʒə mə tε a ʒamε
lə sɑ̃timɑ̃ dy neɑ̃
ʒə mə tε ɑ̃ sεkʁε
dε sufʁɑ̃səz- eʁɑ̃
ʒə mə tε ɑ̃ ʁəflε
dε dulœʁ dɑ̃ mɔ̃ kœʁ
də lemɔsjɔ̃ ɑ̃ silɑ̃sə
də ʁəvivʁə ɑ̃ memwaʁə d"ynə vi dilyzjɔ̃
ynə vi də ʒas veky
ma kʁwajɑ̃sə ma fε defo
dynə vi sypεʁfisjεllə dɑ̃ lεspwaʁ iʁeεl
ʒə mə tε ɑ̃ silɑ̃sə ʒə ʁealizə mε pεnə
dεtʁə sɑ̃z- apεl dynə vi idεm
ʒə mə tε a ʒamε
tʁo də pεnə mə tʁavεʁsə
sε suvəniʁ də-εnə
ʒə mə tε e ʁəvi lε mεmə sεnə
kœʁ ɑ̃ pεnə kœʁ bʁize
ʁεstə tuʒuʁ ʁeεl
ʒə mɑ̃fεʁmə də nuvo
dɑ̃ sə sεʁklə də la vi
səlɥi də la dekadɑ̃sə a vulwaʁ
kʁje si-o sə kə ʒə nə pø diʁə tu ba