Poeme : Mon Caractère Inventif.

Mon esprit de reine,
Me permet de rester zen,
Dans mon âme agile,
Comme de la douce argile,
Ne demande qu’a etre facile.

De ce jeune corps,
Au plus près du bord,
De cette situation,
Tant enflammée par de bonnes intentions.

Ne me ramassant point,
À la petite cuillère du coin,
Dont je me relève,
Seule de ma seve.

Malgré mes petites pattes,
Qui se battent,
Pour que je reste debout,
Pendant toutes ces journées tabou.

Par cette maladie,
Igniarde de vie,
Pendant que mes jambes,
De reine,
Me freine.

Au lieu de me laisser,
Voler,
Comme une colombe,
Sans repos,
Ni à dos.

Entre douleurs,
Et bonheur,
De sourir,
Et de rire.

Qui rempli cette maison,
De chants,
Mélodieux,
Et joyeux,
De pleine santé.

mɔ̃n- εspʁi də ʁεnə,
mə pεʁmε də ʁεste zεn,
dɑ̃ mɔ̃n- amə aʒilə,
kɔmə də la dusə aʁʒilə,
nə dəmɑ̃də ka εtʁə fasilə.

də sə ʒənə kɔʁ,
o plys pʁε dy bɔʁ,
də sεtə sitɥasjɔ̃,
tɑ̃ ɑ̃flame paʁ də bɔnəz- ɛ̃tɑ̃sjɔ̃.

nə mə ʁamasɑ̃ pwɛ̃,
a la pətitə kɥjεʁə dy kwɛ̃,
dɔ̃ ʒə mə ʁəlεvə,
sələ də ma səvə.

malɡʁe mε pətitə patə,
ki sə bate,
puʁ kə ʒə ʁεstə dəbu,
pɑ̃dɑ̃ tutə sε ʒuʁne tabu.

paʁ sεtə maladi,
iɲjaʁdə də vi,
pɑ̃dɑ̃ kə mε ʒɑ̃bə,
də ʁεnə,
mə fʁεnə.

o ljø də mə lεse,
vɔle,
kɔmə ynə kɔlɔ̃bə,
sɑ̃ ʁəpo,
ni a do.

ɑ̃tʁə dulœʁ,
e bɔnœʁ,
də suʁiʁ,
e də ʁiʁə.

ki ʁɑ̃pli sεtə mεzɔ̃,
də ʃɑ̃,
melɔdjø,
e ʒwajø,
də plεnə sɑ̃te.