Poeme : Tristesse

Je t’ai mais moi je te veux à vie,
Car je t’aime à l’infini

Je ne t’oublierai jamais
Quand tu est la ma tristesse est loin de moi.

Sans toi je pleure,
Toi qui es si loin de moi

Si tu pouvais rien qu’un fois
Rafraîchir mes souvenirs.

Ce soir mon âme est triste
Je suis toute seule sans toi

Maintenant mon âme ce meurt
Cette solitude brise mon cœur.

Crie ma douleur j’en est le droit
Il ne me reste que cela à moi,

Toute les nuit je rêve de toi
J’entend ta voix profonde

Je ressent toujours la fièvre de mon amour
La chaleur de mes espoirs,

Je t’aime encore plus fort que tes maîtresses
Comme je m’ennuie sans toi.

ʒə tε mε mwa ʒə tə vøz- a vi,
kaʁ ʒə tεmə a lɛ̃fini

ʒə nə tubljəʁε ʒamε
kɑ̃ ty ε la ma tʁistεsə ε lwɛ̃ də mwa.

sɑ̃ twa ʒə plœʁə,
twa ki ε si lwɛ̃ də mwa

si ty puvε ʁjɛ̃ kœ̃ fwa
ʁafʁεʃiʁ mε suvəniʁ.

sə swaʁ mɔ̃n- amə ε tʁistə
ʒə sɥi tutə sələ sɑ̃ twa

mɛ̃tənɑ̃ mɔ̃n- amə sə məʁ
sεtə sɔlitydə bʁizə mɔ̃ kœʁ.

kʁi ma dulœʁ ʒɑ̃n- ε lə dʁwa
il nə mə ʁεstə kə səla a mwa,

tutə lε nɥi ʒə ʁεvə də twa
ʒɑ̃tɑ̃ ta vwa pʁɔfɔ̃də

ʒə ʁəse tuʒuʁ la fjεvʁə də mɔ̃n- amuʁ
la ʃalœʁ də mεz- εspwaʁ,

ʒə tεmə ɑ̃kɔʁə plys fɔʁ kə tε mεtʁesə
kɔmə ʒə mɑ̃nɥi sɑ̃ twa.