Poeme : Elixir

Je suis en enfer depuis mon naufrage,
Depuis que c’est enfui mon amour,
Je soullerai de larmes mon visage
Pour que je sois perdu pour toujours.

Qui me trouvera l’elixir magique
Qui me fera oublier tous ces tragique ?
Qui me trouvera cet elixir de mort
Que je boirais aveugle et a tord ?

S’il n’arrive pas que le fabriquerai,
J’y mettrais des lambeaux de cœur
De celui que j’ai toujours aimais
J’y rajouterais mes larmes de malheur.

Cette potion me fera sombrer dans l’oublie
Je quiterais enfin ce petit bout de vie
Qui n’est que malheur depuis ma naissance
Ou ma mere a prier mon bonheur avec aisance.

Personne ne me regrettera jamais,
Il se demanderont juste ou es elle,
Cette petite chieuse qui était si frele
Celle qu’on a pas vu depuis des années…

ʒə sɥiz- ɑ̃n- ɑ̃fe dəpɥi mɔ̃ nofʁaʒə,
dəpɥi kə sεt- ɑ̃fɥi mɔ̃n- amuʁ,
ʒə sulʁε də laʁmə- mɔ̃ vizaʒə
puʁ kə ʒə swa pεʁdy puʁ tuʒuʁ.

ki mə tʁuvəʁa ləliksiʁ maʒikə
ki mə fəʁa ublje tus sε tʁaʒikə ?
ki mə tʁuvəʁa sεt əliksiʁ də mɔʁ
kə ʒə bwaʁεz- avøɡlə e a tɔʁ ?

sil naʁivə pa kə lə fabʁikəʁε,
ʒi mεtʁε dε lɑ̃bo də kœʁ
də səlɥi kə ʒε tuʒuʁz- εmε
ʒi ʁaʒutəʁε mε laʁmə- də malœʁ.

sεtə pɔsjɔ̃ mə fəʁa sɔ̃bʁe dɑ̃ lubli
ʒə kitəʁεz- ɑ̃fɛ̃ sə pəti bu də vi
ki nε kə malœʁ dəpɥi ma nεsɑ̃sə
u ma məʁə a pʁje mɔ̃ bɔnœʁ avεk εzɑ̃sə.

pεʁsɔnə nə mə ʁəɡʁεtəʁa ʒamε,
il sə dəmɑ̃dəʁɔ̃ ʒystə u ε εllə,
sεtə pətitə ʃjøzə ki etε si fʁələ
sεllə kɔ̃n- a pa vy dəpɥi dεz- ane…