Poeme : Le Choix

Abandonné par mes pères, je me perd dans leurs dire
Promesse de faience, et parole abstraite
Ai-je une chance en l’avenir, dans un role que je deteste
Je ne peut le construire, mais encore le predire

Decision reflechie, je ressent une maitrise
Vision salvatrice, je lève mon emprise
De ma derniere raison, je me sent vivant
J’accomplie mon jugement, couvert de mon sang

Malgré moi, elle me crie, puis-je succomber a demain
J’esitais, et pourtant, je le pormet
Jamais, je n’ai eu les yeux aussi claire
Sans regret, j’abolie un destin, dans un dernier matin

Etouffé par le fouet, lapidé par les pierres
Dominée sans museliere, elle hôte mes prières
Douleur evasive mais si excise, me délaisse en symbiose
Avec un resquilleur, avide de detresse sans ekimose

Je donne ma vie, ma seul voix
Je quitte mon esprit, je vole à toi
Et je les ignore, ils me pleurent dans leurs yeux
Je le sais, les morts ne sont pas silencieux

abɑ̃dɔne paʁ mε pεʁə, ʒə mə pεʁ dɑ̃ lœʁ diʁə
pʁɔmεsə də fεɑ̃sə, e paʁɔlə abstʁεtə
ε ʒə ynə ʃɑ̃sə ɑ̃ lavəniʁ, dɑ̃z- œ̃ ʁɔlə kə ʒə dətεstə
ʒə nə pø lə kɔ̃stʁɥiʁə, mεz- ɑ̃kɔʁə lə pʁədiʁə

dəsizjɔ̃ ʁəflεʃi, ʒə ʁəse ynə mεtʁizə
vizjɔ̃ salvatʁisə, ʒə lεvə mɔ̃n- ɑ̃pʁizə
də ma dεʁnjəʁə ʁεzɔ̃, ʒə mə sɑ̃ vivɑ̃
ʒakɔ̃pli mɔ̃ ʒyʒəmɑ̃, kuvεʁ də mɔ̃ sɑ̃

malɡʁe mwa, εllə mə kʁi, pɥi ʒə sykɔ̃be a dəmɛ̃
ʒəzitε, e puʁtɑ̃, ʒə lə pɔʁmε
ʒamε, ʒə nε y lεz- iøz- osi klεʁə
sɑ̃ ʁəɡʁε, ʒabɔli œ̃ dεstɛ̃, dɑ̃z- œ̃ dεʁnje matɛ̃

ətufe paʁ lə fuε, lapide paʁ lε pjeʁə
dɔmine sɑ̃ myzəljəʁə, εllə otə mε pʁjεʁə
dulœʁ əvazivə mε si εksizə, mə delεsə ɑ̃ sɛ̃bjozə
avεk œ̃ ʁεskjœʁ, avidə də dətʁεsə sɑ̃z- əkimozə

ʒə dɔnə ma vi, ma səl vwa
ʒə kitə mɔ̃n- εspʁi, ʒə vɔlə a twa
e ʒə lεz- iɲɔʁə, il mə pləʁe dɑ̃ lœʁz- iø
ʒə lə sε, lε mɔʁ nə sɔ̃ pa silɑ̃sjø