Poeme : Pauvre Tomate ! ! !

Une tomate
A l’allure un peu patate

Un jour sur l’asphalte
Se prit les pattes

Quand je vous dis qu’elle est patate
Cette pauvre tomate

Passant par là, une jolie pâte
Lui proposa, d’en faire un coulis de tomates

A cette proposition la tomate
Devint écarlate

En rougissant tant et si bien voilà qu’elle éclate
Au plus grand plaisir de dame pâte

Qui proposa ni une ni deux à cette pauvre tomate
De venir agrémenter son plat de pâtes

Ce qu’accepta aussitôt la tomate
Sort plus enviable me direz-vous que de périr sur l’asphalte

-Dimdamdom-

ynə tɔmatə
a lalyʁə œ̃ pø patatə

œ̃ ʒuʁ syʁ lasfaltə
sə pʁi lε patə

kɑ̃ ʒə vu di kεllə ε patatə
sεtə povʁə tɔmatə

pasɑ̃ paʁ la, ynə ʒɔli patə
lɥi pʁɔpoza, dɑ̃ fεʁə œ̃ kuli də tɔmatə

a sεtə pʁɔpozisjɔ̃ la tɔmatə
dəvɛ̃ ekaʁlatə

ɑ̃ ʁuʒisɑ̃ tɑ̃ e si bjɛ̃ vwala kεllə eklatə
o plys ɡʁɑ̃ plεziʁ də damə patə

ki pʁɔpoza ni ynə ni døz- a sεtə povʁə tɔmatə
də vəniʁ aɡʁemɑ̃te sɔ̃ pla də patə

sə kaksεpta osito la tɔmatə
sɔʁ plysz- ɑ̃vjablə mə diʁe vu kə də peʁiʁ syʁ lasfaltə

dɛ̃damdɔm