Poeme : Le Deuil

Que les oiseaux se taisent
Que les nuages se figent
Que les océans se glacent
Et que les vents s’essouflent

Que le broyard se couvre
Que le soleil s’éteigne
Que les enfants s’ennuient
Et que les danseurs prient

Que les chants deviennent sourds
Que les portent soient closes
Que les larmes soient sèches
Et que la nuit demeure.

Si tu ne m’aimes plus,
L’univers se prosterne.
Qu’il fasse procession
Du deuil de mon Amour.

kə lεz- wazo sə tεze
kə lε nɥaʒə sə fiʒe
kə lεz- ɔseɑ̃ sə ɡlase
e kə lε vɑ̃ sesufle

kə lə bʁwajaʁ sə kuvʁə
kə lə sɔlεj setεɲə
kə lεz- ɑ̃fɑ̃ sɑ̃nɥje
e kə lε dɑ̃sœʁ pʁje

kə lε ʃɑ̃ dəvjεne suʁd
kə lε pɔʁte swae klozə
kə lε laʁmə- swae sεʃə
e kə la nɥi dəməʁə.

si ty nə mεmə plys,
lynive sə pʁɔstεʁnə.
kil fasə pʁɔsesjɔ̃
dy dəj də mɔ̃n- amuʁ.