Poeme : L’histoire

L’histoire de tissus qui se frottent
De doigts qui de frolent
L’histoire de corps qui se roulent
Entrainant l’esprit dans une danse folle
L’histoire de batailles futiles
Entre cœurs qui s’attirent

Une chute à terre, sur un sable doux
Et le soleil de mars
Se fait de plus en plus faible
Une dune fraiche, l’odeur de ton cou
Comme enfants eternels
Roule, et roule, et roule jusqu’au bout
…
L’histoire de lèvre qui se frotte
De langue qui se frolent

listwaʁə də tisys ki sə fʁɔte
də dwa ki də fʁɔle
listwaʁə də kɔʁ ki sə ʁule
ɑ̃tʁεnɑ̃ lεspʁi dɑ̃z- ynə dɑ̃sə fɔlə
listwaʁə də batajə fytilə
ɑ̃tʁə kœʁ ki satiʁe

ynə ʃytə a teʁə, syʁ œ̃ sablə du
e lə sɔlεj də maʁs
sə fε də plysz- ɑ̃ plys fεblə
ynə dynə fʁεʃə, lɔdœʁ də tɔ̃ ku
kɔmə ɑ̃fɑ̃z- ətεʁnεl
ʁulə, e ʁulə, e ʁulə ʒysko bu
…
listwaʁə də lεvʁə ki sə fʁɔtə
də lɑ̃ɡ ki sə fʁɔle