Poeme : Finalement…

Il touche chaque plume
Chaque intstrument
De doigts, d’or, doigts de fée
Et naquis alors merveille
Qui te font fermer les yeux
Jusqu’a son brusque reveil
C’est violant, c’est dur
Comme se cogner la tete
Au coin de mur
Mais finalement, ça nous repelle
Que derrière le dieu, un homme sommeil

il tuʃə ʃakə plymə
ʃakə ɛ̃tstʁymɑ̃
də dwa, dɔʁ, dwa də fe
e nakiz- alɔʁ mεʁvεjə
ki tə fɔ̃ fεʁme lεz- iø
ʒyska sɔ̃ bʁyskə ʁəvεj
sε vjɔlɑ̃, sε dyʁ
kɔmə sə kɔɲe la tətə
o kwɛ̃ də myʁ
mε finaləmɑ̃, sa nu ʁəpεllə
kə dəʁjεʁə lə djø, œ̃n- ɔmə sɔmεj