Poeme : Transe

Des milliers de petits etres dispersé
Commes des atomes plus qu’eparpillés
Et dans un bourdonnement d’euphorie
Les petits êtres se réunissent et vrombissent

C’est une boule maintenant qui grouille de vie
Tas de particules beiges et bronzées qui surgissent
Et par tes mouvement de poitrine saccadés
Il laisse une drôle de musique les embrassés

Le sol tremble, sans queue ni tête
Plus personne ne sait ou se jeter
Juste un ordre : tapez de pieds, taper
Cette boule est le grand centre de la fête

dε milje də pətiz- εtʁə- dispεʁse
kɔmə dεz- atɔmə plys kəpaʁpije
e dɑ̃z- œ̃ buʁdɔnəmɑ̃ dəfɔʁi
lε pətiz- εtʁə- sə ʁeynise e vʁɔ̃bise

sεt- ynə bulə mɛ̃tənɑ̃ ki ɡʁujə də vi
tas də paʁtikylə bεʒəz- e bʁɔ̃ze ki syʁʒise
e paʁ tε muvəmɑ̃ də pwatʁinə sakade
il lεsə ynə dʁolə də myzikə lεz- ɑ̃bʁase

lə sɔl tʁɑ̃blə, sɑ̃ kø ni tεtə
plys pεʁsɔnə nə sε u sə ʒəte
ʒystə œ̃n- ɔʁdʁə : tape də pje, tape
sεtə bulə ε lə ɡʁɑ̃ sɑ̃tʁə də la fεtə