Poeme : Fantasme

Dans ce tumulte enivrant des plaisirs sensuels
Où l’ivresse des sens jouissent de l’amour charnel,
Ne serait-ce qu’une douce fabulation que d’aimer,
Que de sentir la vraie passion me dévorer ?

N’aie-je le droit d’idéaliser mon seul fantasme
D’un corps au mien s’unissant avec frénésie,
Se donnant à l’extase de l’unique orgasme
D’un désir interdit, vraie luxure de la vie ?

Fusais-je condamné à ce point si extrême,
Pour qu’on me refuse la sensation d’une caresse,
Le futil plaisir d’un dernier languide baiser ?

Ou ne serait-ce que l’inconvenance suprême
D’une attirance trop désinvolte qui vous blesse
Au point de vous permettre de me manipuler ?

Elendil, ami elfe et fils des étoiles

dɑ̃ sə tymyltə ɑ̃nivʁɑ̃ dε plεziʁ sɑ̃sɥεl
u livʁεsə dε sɑ̃s ʒuise də lamuʁ ʃaʁnεl,
nə səʁε sə kynə dusə fabylasjɔ̃ kə dεme,
kə də sɑ̃tiʁ la vʁε pasjɔ̃ mə devɔʁe ?

nε ʒə lə dʁwa didealize mɔ̃ səl fɑ̃tasmə
dœ̃ kɔʁz- o mjɛ̃ synisɑ̃ avεk fʁenezi,
sə dɔnɑ̃ a lεkstazə də lynikə ɔʁɡasmə
dœ̃ deziʁ ɛ̃tεʁdi, vʁε lyksyʁə də la vi ?

fyzε ʒə kɔ̃damne a sə pwɛ̃ si εkstʁεmə,
puʁ kɔ̃ mə ʁəfyzə la sɑ̃sasjɔ̃ dynə kaʁεsə,
lə fytil plεziʁ dœ̃ dεʁnje lɑ̃ɡidə bεze ?

u nə səʁε sə kə lɛ̃kɔ̃vənɑ̃sə sypʁεmə
dynə atiʁɑ̃sə tʁo dezɛ̃vɔltə ki vu blεsə
o pwɛ̃ də vu pεʁmεtʁə də mə manipyle ?

əlɑ̃dil, ami εlfə e fis dεz- etwalə