Poeme : Petite Poussiere

Simple poussiere dans le vent
Devenue une petite parcelle de l’humanite
Cherche dans la terre mere
Son autre petite poussiere

Elle l’apercoit chaque fois qu’elle se sent abandonner par les dieux
Simbole d’espoir mais aussi de souffrance
Elle cherche tant qu’elle ne peux plus bouger
Les larmes tombent d’elle meme sur son visage fragile
Son cœur meurtrie par tout ses sanglot n’en peux plus de battre
Elle ne veux plus se battre

Petite poussiere dans le vent
O combien de fois tu m’as etonner
Mais maintenant arrete de desirer
La larme qui a deja couler

Simple poussiere dans le vent
Devenue une petite parcelle de l’humanite
Retourneras dans la terre mere
Pour n’etre plus que simple poussiere

sɛ̃plə pusjəʁə dɑ̃ lə vɑ̃
dəvənɥ ynə pətitə paʁsεllə də lymanitə
ʃεʁʃə dɑ̃ la teʁə məʁə
sɔ̃n- otʁə pətitə pusjəʁə

εllə lapεʁkwa ʃakə fwa kεllə sə sɑ̃ abɑ̃dɔne paʁ lε djø
sɛ̃bɔlə dεspwaʁ mεz- osi də sufʁɑ̃sə
εllə ʃεʁʃə tɑ̃ kεllə nə pø plys buʒe
lε laʁmə- tɔ̃be dεllə məmə syʁ sɔ̃ vizaʒə fʁaʒilə
sɔ̃ kœʁ məʁtʁi paʁ tu sε sɑ̃ɡlo nɑ̃ pø plys də batʁə
εllə nə vø plys sə batʁə

pətitə pusjəʁə dɑ̃ lə vɑ̃
o kɔ̃bjɛ̃ də fwa ty ma ətɔne
mε mɛ̃tənɑ̃ aʁətə də dəziʁe
la laʁmə ki a dəʒa kule

sɛ̃plə pusjəʁə dɑ̃ lə vɑ̃
dəvənɥ ynə pətitə paʁsεllə də lymanitə
ʁətuʁnəʁa dɑ̃ la teʁə məʁə
puʁ nεtʁə plys kə sɛ̃plə pusjəʁə