Poeme : Me Fais Pas Tes Adieux ! ! !

Des douces goûttes de la pluie se mêlent à mes larmes,
En voyant s’apaiser, tes éclats de rire, ta douce ombre,
Une rage répercutant mes profonds sentiments en vacarme,
En errant seule dans un monde basculé et trop sombre.

Des secondes qui raniment brutalement mes brasiers,
Qui me poussent, jour après jour de ce piedestal,
Le fardeau est trop lourd pour encore continuer,
Rien n’attise ma peine que ton absence qui s’étale.

Mon silence tourne mes souvenirs autour de moi,
Des petits bouts de couleur, de fines étincelles,
Ta délicate brise sèche l’encre de mes émois,
Sur les dunes dorées, on a tracé ce merveille.

Au milieu de notre chemin, soudainement tu t’arrêtes,
Tel le doux ange au ciel étoilé, tu t’envoles endolorie,
Dans le reflet de ton regard, brusquement ma vie me jette,
En voyant s’éloigner de moi ta lueur qui me fortifit.

Ne me quitte pas…

Hind

dε dusə ɡutə də la plɥi sə mεle a mε laʁmə,
ɑ̃ vwajɑ̃ sapεze, tεz- ekla də ʁiʁə, ta dusə ɔ̃bʁə,
ynə ʁaʒə ʁepεʁkytɑ̃ mε pʁɔfɔ̃ sɑ̃timɑ̃z- ɑ̃ vakaʁmə,
ɑ̃n- eʁɑ̃ sələ dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də baskyle e tʁo sɔ̃bʁə.

dε səɡɔ̃də ki ʁanime bʁytaləmɑ̃ mε bʁazje,
ki mə puse, ʒuʁ apʁε ʒuʁ də sə pjeεstal,
lə faʁdo ε tʁo luʁ puʁ ɑ̃kɔʁə kɔ̃tinɥe,
ʁjɛ̃ natizə ma pεnə kə tɔ̃n- absɑ̃sə ki setalə.

mɔ̃ silɑ̃sə tuʁnə mε suvəniʁz- otuʁ də mwa,
dε pəti bu də kulœʁ, də finəz- etɛ̃sεllə,
ta delikatə bʁizə sεʃə lɑ̃kʁə də mεz- emwa,
syʁ lε dynə dɔʁe, ɔ̃n- a tʁase sə mεʁvεjə.

o miljø də nɔtʁə ʃəmɛ̃, sudεnəmɑ̃ ty taʁεtə,
tεl lə duz- ɑ̃ʒə o sjεl etwale, ty tɑ̃vɔləz- ɑ̃dɔlɔʁi,
dɑ̃ lə ʁəflε də tɔ̃ ʁəɡaʁ, bʁyskəmɑ̃ ma vi mə ʒεtə,
ɑ̃ vwajɑ̃ selwaɲe də mwa ta lɥœʁ ki mə fɔʁtifi.

nə mə kitə pa…

ɛ̃d