Poeme : Ivre De Rage

00 : 00

De rage
Dedans
Ma bouche
Je souffre le martyr

00 : 30

J me shoote
Au paracétamol

01 : 00

Trop tard,
Beau tenter
De combler cette encoche
Nauséeuse
Aux clous de girofle
Rien n’y fait
Je suis fait comme un rat

01 : 30

L’orage
Persiste
Et signe de son glaive
Le plus cynique
Le cœur
De ma gueule
Et enfonce ses pics
Dans ma chaire
Je souffre le martyr

02 : 00

L’effervescence de la douleur
Se fait sentir
Comme une décharge
De pile alcaline
Ou d’amphétamine

02 : 30

Une enclume vient de s’abattre
Dans mon gosier
Hurler ne sert à rien
Faut-il s’égosiller

03 : 00

Codéine,
Mon héroïne assassinée
Je reste bouche bée
En attendant la relâche

03 : 30

Même l’alcool
Est vain
Contre ce mal abyssal
Qui m’emporte
Comme un bacille de Koch

04 : 00

Je m’endors ivre
De rage
Noyé dans mon formol

zeʁo zeʁo : zeʁo zeʁo

də ʁaʒə
dədɑ̃
ma buʃə
ʒə sufʁə lə maʁtiʁ

zeʁo zeʁo : tʁɑ̃tə

ʒi mə ʃutə
o paʁasetamɔl

zeʁo œ̃ : zeʁo zeʁo

tʁo taʁ,
bo tɑ̃te
də kɔ̃ble sεtə ɑ̃koʃə
nozeøzə
o klus də ʒiʁɔflə
ʁjɛ̃ ni fε
ʒə sɥi fε kɔmə œ̃ ʁa

zeʁo œ̃ : tʁɑ̃tə

lɔʁaʒə
pεʁsistə
e siɲə də sɔ̃ ɡlεvə
lə plys sɛ̃ikə
lə kœʁ
də ma ɡələ
e ɑ̃fɔ̃sə sε pik
dɑ̃ ma ʃεʁə
ʒə sufʁə lə maʁtiʁ

zeʁo dø : zeʁo zeʁo

lefεʁvesɑ̃sə də la dulœʁ
sə fε sɑ̃tiʁ
kɔmə ynə deʃaʁʒə
də pilə alkalinə
u dɑ̃fetaminə

zeʁo dø : tʁɑ̃tə

ynə ɑ̃klymə vjɛ̃ də sabatʁə
dɑ̃ mɔ̃ ɡozje
yʁle nə sεʁ a ʁjɛ̃
fo til seɡozije

zeʁo tʁwa : zeʁo zeʁo

kɔdeinə,
mɔ̃n- eʁɔinə asasine
ʒə ʁεstə buʃə be
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ la ʁəlaʃə

zeʁo tʁwa : tʁɑ̃tə

mεmə lalkɔl
ε vɛ̃
kɔ̃tʁə sə mal abisal
ki mɑ̃pɔʁtə
kɔmə œ̃ basijə də kok

zeʁo katʁə : zeʁo zeʁo

ʒə mɑ̃dɔʁz- ivʁə
də ʁaʒə
nwaje dɑ̃ mɔ̃ fɔʁmɔl