Poeme : Dernier Sourire

Je deviens pale
Malaise total
Je me sens mal
Dessein fatal

Les mains moites
Le regard vide
Maladroite
Le teint livide

Maladie qui m’emporte
Sans elle mieux je me porte
Mais elle s’accroche à ma vie
Et m’enlève toute envie

La fatigue me gagne
Mon moral trébuche
J’écope de ce bagne
Me bats contre l’embuche
Tente en vain de me relever
Bientot la mort va m’emporter

Mes forces m’abandonnent
Mon âme s’élève
Le glas de ma fin résonne
Je me vide de ma sève

Dernier regard
Ultime espoir
Dernier sourire
Avant soupir

ʒə dəvjɛ̃ palə
malεzə tɔtal
ʒə mə sɑ̃s mal
desɛ̃ fatal

lε mɛ̃ mwatə
lə ʁəɡaʁ vidə
maladʁwatə
lə tɛ̃ lividə

maladi ki mɑ̃pɔʁtə
sɑ̃z- εllə mjø ʒə mə pɔʁtə
mεz- εllə sakʁoʃə a ma vi
e mɑ̃lεvə tutə ɑ̃vi

la fatiɡ mə ɡaɲə
mɔ̃ mɔʁal tʁebyʃə
ʒekɔpə də sə baɲə
mə ba kɔ̃tʁə lɑ̃byʃə
tɑ̃tə ɑ̃ vɛ̃ də mə ʁələve
bjɛ̃to la mɔʁ va mɑ̃pɔʁte

mε fɔʁsə- mabɑ̃dɔne
mɔ̃n- amə selεvə
lə ɡla də ma fɛ̃ ʁezɔnə
ʒə mə vidə də ma sεvə

dεʁnje ʁəɡaʁ
yltimə εspwaʁ
dεʁnje suʁiʁə
avɑ̃ supiʁ