Poeme : Epreuves

Une vie trop fragile
Au destin trop d’obstacles
Je deviens sibylline
Esperant un miracle

Comment défier les ombres
Capturer l’invisible
Me sortir des décombres
Me relever invincible

Je n’ose me mesurer
Au géant Amitié
De peur de briser
Ce joli conte de fée

Vide se creuse en moi
Un espace oublié
Mon cœur perd la foi
Les larmes viennent briller

L’histoire me provoque
Je me rends prisonnière
Moins solide que le roc
Perds de vue la lumière

ynə vi tʁo fʁaʒilə
o dεstɛ̃ tʁo dɔpstaklə
ʒə dəvjɛ̃ sibilinə
εspəʁɑ̃ œ̃ miʁaklə

kɔmɑ̃ defje lεz- ɔ̃bʁə
kaptyʁe lɛ̃viziblə
mə sɔʁtiʁ dε dekɔ̃bʁə
mə ʁələve ɛ̃vɛ̃siblə

ʒə nozə mə məzyʁe
o ʒeɑ̃ amitje
də pœʁ də bʁize
sə ʒɔli kɔ̃tə də fe

vidə sə kʁøzə ɑ̃ mwa
œ̃n- εspasə ublje
mɔ̃ kœʁ pεʁ la fwa
lε laʁmə- vjεne bʁije

listwaʁə mə pʁɔvɔkə
ʒə mə ʁɑ̃ pʁizɔnjεʁə
mwɛ̃ sɔlidə kə lə ʁɔk
pεʁd də vɥ la lymjεʁə