Poeme : La Jolie Boite

Mon ciel est noir
Mon cœur meurtri
Je laisse choir
Mon fol esprit

Je m’emprisonne
Dans les ténèbres
Le glas résonne
En mes vertèbres

Coule dans mes veines
Liquide noir
J’écoule ma peine
Par ce rasoir

Les cicatrices
Marquent ma peau
Ces belles actrices
De mon chaos

La douce lame
M’entaille encore
Libère mon âme
De mon corps

Mais mes forces
Ressurgissent
Font une entorse
À mon suplice

L’âme regagne
Sa jolie boite
Prison et bagne
De mes yeux moites

mɔ̃ sjεl ε nwaʁ
mɔ̃ kœʁ məʁtʁi
ʒə lεsə ʃwaʁ
mɔ̃ fɔl εspʁi

ʒə mɑ̃pʁizɔnə
dɑ̃ lε tenεbʁə
lə ɡla ʁezɔnə
ɑ̃ mε vεʁtεbʁə

kulə dɑ̃ mε vεnə
likidə nwaʁ
ʒekulə ma pεnə
paʁ sə ʁazwaʁ

lε sikatʁisə
maʁke ma po
sε bεlləz- aktʁisə
də mɔ̃ ʃao

la dusə lamə
mɑ̃tajə ɑ̃kɔʁə
libεʁə mɔ̃n- amə
də mɔ̃ kɔʁ

mε mε fɔʁsə
ʁesyʁʒise
fɔ̃ ynə ɑ̃tɔʁsə
a mɔ̃ syplisə

lamə ʁəɡaɲə
sa ʒɔli bwatə
pʁizɔ̃ e baɲə
də mεz- iø mwatə