Poeme : Méphisto

La lame me caresse
Son trachant m’hypnotise
Mes veines sont déesses
De ma morose hantise

Que ma vie ouvre l’oeil
Prenne garde à la mort
Quand de ce gris j’effeuille
Les pétales de mon corps

Toi qui connais mes maux
Ô mon ange Méphisto
De ta main décharné
Fais de moi ta damnée

Si tu entends mes pleurs
Que tu entends mes psaumes
Fais cesser la douleur
Ouvre moi ton royaume

Fais s’évader mon âme
De sa prison humaine
Qui par ce sang réclame
La clémence de la tienne

Ne me laisse plus gémir
Offre moi tes bras nus
Laisse moi y mourir
Que mes tourments je tue

la lamə mə kaʁεsə
sɔ̃ tʁaʃɑ̃ mipnɔtizə
mε vεnə sɔ̃ deesə
də ma mɔʁozə-ɑ̃tizə

kə ma vi uvʁə lɔεj
pʁεnə ɡaʁdə a la mɔʁ
kɑ̃ də sə ɡʁi ʒefœjə
lε petalə də mɔ̃ kɔʁ

twa ki kɔnε mε mo
o mɔ̃n- ɑ̃ʒə mefisto
də ta mɛ̃ deʃaʁne
fε də mwa ta damne

si ty ɑ̃tɑ̃ mε plœʁ
kə ty ɑ̃tɑ̃ mε psomə
fε sese la dulœʁ
uvʁə mwa tɔ̃ ʁwajomə

fε sevade mɔ̃n- amə
də sa pʁizɔ̃ ymεnə
ki paʁ sə sɑ̃ ʁeklamə
la klemɑ̃sə də la tjεnə

nə mə lεsə plys ʒemiʁ
ɔfʁə mwa tε bʁa nys
lεsə mwa i muʁiʁ
kə mε tuʁmɑ̃ ʒə tɥ