Poeme : 140496 - Sans Titre

Je me renferme
Parce que je ne peux me multiplier
Parce que trop de monde prennent parti dans mon âme
Je ne sais plus comment parler
Parce que je n’ai jamais appris
Parce que je fais que ressentir
J’avais pourtant réussi
Mais mes mots se sont perdus dans la multitude
Mon âme s’éloigne sur ce qui occupe mon esprit
Un peu trop loin
Sans doute
Trop de choses à faire
Trop de choses à penser
Trop de monde à décevoir
Trop de monde déçu
Je me dis qu’avant…
Je me dis que si le monde ne me connaissait pas
Je ne pourrais pas le peiner
Je ne peux m’ouvrir à tout le monde
Il y a déjà trop de gens
Et au milieu de tout ce monde
Je me sens perdue

ʒə mə ʁɑ̃fεʁmə
paʁsə kə ʒə nə pø mə myltiplje
paʁsə kə tʁo də mɔ̃də pʁεne paʁti dɑ̃ mɔ̃n- amə
ʒə nə sε plys kɔmɑ̃ paʁle
paʁsə kə ʒə nε ʒamεz- apʁi
paʁsə kə ʒə fε kə ʁəsɑ̃tiʁ
ʒavε puʁtɑ̃ ʁeysi
mε mε mo sə sɔ̃ pεʁdys dɑ̃ la myltitydə
mɔ̃n- amə selwaɲə syʁ sə ki ɔkypə mɔ̃n- εspʁi
œ̃ pø tʁo lwɛ̃
sɑ̃ dutə
tʁo də ʃozəz- a fεʁə
tʁo də ʃozəz- a pɑ̃se
tʁo də mɔ̃də a desəvwaʁ
tʁo də mɔ̃də desy
ʒə mə di kavɑ̃…
ʒə mə di kə si lə mɔ̃də nə mə kɔnεsε pa
ʒə nə puʁʁε pa lə pεne
ʒə nə pø muvʁiʁ a tu lə mɔ̃də
il i a deʒa tʁo də ʒɑ̃
e o miljø də tu sə mɔ̃də
ʒə mə sɑ̃s pεʁdɥ