Poeme : Lettre Oubliée…

La nostalgie ce soir me pousse a t’écrire ;
Je ne suis pas triste, juste un coup de cafard, qui m’empêche de dormir.

C’est qui me connaît par cœur,
Toi qui affronte mes peurs,
Toi qui est toute ma vie
C’est a toi que ce soir j’écris.

Le soleil d’Eté, témoin de notre bonheur passé
A laissé place aux feuilles de l’Automne ;
Je n’ai pas réussi a t’oublier
Ma vie est devenue monotone.

Le marchand de fruits a changé de place
Ca n’a pas d’importance, je le sais,
Mais la vie sans toi passe
Et je ne sais quoi raconter.

Le soleil se lève au dehors
Un nouveau jour sans toi
J’achève cette lettre que tu ne recevras pas…
Tu ne sauras jamais que je t’aime encore.

la nɔstalʒi sə swaʁ mə pusə a tekʁiʁə,
ʒə nə sɥi pa tʁistə, ʒystə œ̃ ku də kafaʁ, ki mɑ̃pεʃə də dɔʁmiʁ.

sε ki mə kɔnε paʁ kœʁ,
twa ki afʁɔ̃tə mε pœʁ,
twa ki ε tutə ma vi
sεt- a twa kə sə swaʁ ʒekʁi.

lə sɔlεj dəte, temwɛ̃ də nɔtʁə bɔnœʁ pase
a lεse plasə o fœjə də lotɔmnə,
ʒə nε pa ʁeysi a tublje
ma vi ε dəvənɥ monotɔnə.

lə maʁʃɑ̃ də fʁɥiz- a ʃɑ̃ʒe də plasə
ka na pa dɛ̃pɔʁtɑ̃sə, ʒə lə sε,
mε la vi sɑ̃ twa pasə
e ʒə nə sε kwa ʁakɔ̃te.

lə sɔlεj sə lεvə o dəɔʁ
œ̃ nuvo ʒuʁ sɑ̃ twa
ʒaʃεvə sεtə lεtʁə kə ty nə ʁəsεvʁa pa…
ty nə soʁa ʒamε kə ʒə tεmə ɑ̃kɔʁə.