Poeme : Sculpture De César

Ma main d’argile se penche
Sur des pavés de bronze
Chemins de perspectives
Parallèles sensibles

De petits horizons
Flirtent l’un avec l’autre
Tendresse, volupté
Rituels de passages

Quelques béances traversent
L’esprit de la matière
Intérieur, extérieur
Ode à la transparence

Cet objet d’âme corrode
Mes pensées souffreteuses
Inonde mon regard
D’une intense ferveur

ma mɛ̃ daʁʒilə sə pɑ̃ʃə
syʁ dε pave də bʁɔ̃zə
ʃəmɛ̃ də pεʁspεktivə
paʁalεlə sɑ̃siblə

də pətiz- ɔʁizɔ̃
fliʁte lœ̃n- avεk lotʁə
tɑ̃dʁεsə, vɔlypte
ʁitɥεl də pasaʒə

kεlk beɑ̃sə tʁavεʁse
lεspʁi də la matjεʁə
ɛ̃teʁjœʁ, εksteʁjœʁ
ɔdə a la tʁɑ̃spaʁɑ̃sə

sεt ɔbʒε damə kɔʁɔdə
mε pɑ̃se sufʁətøzə
inɔ̃də mɔ̃ ʁəɡaʁ
dynə ɛ̃tɑ̃sə fεʁvœʁ