Poeme : Pensée Humide 2

Tout seul sous ce ciel étoilé
Je regarde toutes ces étoiles brillées,
Le cœur vide, triste et affamé
Les yeux humides, le moral blazé.
-------------------------------
Dur de garder la tête sur les épaules
Ce monde me fait peur donc je m’isole,
Souvent l’impression d’avoir ma place au sol
Bonheur, n’est tu qu’un symbole ?
--------------------------------
La solitude a entravé ma joie
Ma tristesse a affaibli ma foie,
Même cacher la souffrance me voit
Le mal me traque et fait de moi sa proie.
---------------------------------
Je recherche la sortie, la lumière
Pour m’évader des ténèbres,
Sortir de cette atmosphère
Qui me rappelle que se monde est funèbre.

tu səl su sə sjεl etwale
ʒə ʁəɡaʁdə tutə sεz- etwalə bʁije,
lə kœʁ vidə, tʁistə e afame
lεz- iø ymidə, lə mɔʁal blaze.

dyʁ də ɡaʁde la tεtə syʁ lεz- epolə
sə mɔ̃də mə fε pœʁ dɔ̃k ʒə mizɔlə,
suvɑ̃ lɛ̃pʁesjɔ̃ davwaʁ ma plasə o sɔl
bɔnœʁ, nε ty kœ̃ sɛ̃bɔlə ?

la sɔlitydə a ɑ̃tʁave ma ʒwa
ma tʁistεsə a afεbli ma fwa,
mεmə kaʃe la sufʁɑ̃sə mə vwa
lə mal mə tʁakə e fε də mwa sa pʁwa.

ʒə ʁəʃεʁʃə la sɔʁti, la lymjεʁə
puʁ mevade dε tenεbʁə,
sɔʁtiʁ də sεtə atmɔsfεʁə
ki mə ʁapεllə kə sə mɔ̃də ε fynεbʁə.