Poeme : Les Yeux De L’océan

Une femme à la peau bleuâtre vie dans l’océan
Elle a la peau aussi froide que de la glace
Elle porte un masque incrusté de joyau
Elle dévore les pirates jusqu’au os
Sont esquisse sourire raffinée plein de beauté légèrement acérée
Mange, arrache la chair humaine
Elle reste inoubliable
Elle reste insaisissable
La nuitée elle chante, elle a la voix d’une sirène
Sa maison n’est que l’océan
Elle respire comme les poissons
Elle ne fait qu’un avec l’eau
Elle sais ce qu’elle vaux
Elle ne maîtrise pas très bien la faux
Mais dans l’eau elle m’offre une perle
Une perle à la teinte d’un saphir
Elle déposa un baiser glacé sur mes lèvre et me dévora.
Elle dévora mon cœur, mon âme
Les yeux de l’océan me poursuivra à jamais
.

ynə famə a la po bløatʁə vi dɑ̃ lɔseɑ̃
εllə a la po osi fʁwadə kə də la ɡlasə
εllə pɔʁtə œ̃ maskə ɛ̃kʁyste də ʒwajo
εllə devɔʁə lε piʁatə ʒysko os
sɔ̃t- εskisə suʁiʁə ʁafine plɛ̃ də bote leʒεʁəmɑ̃ aseʁe
mɑ̃ʒə, aʁaʃə la ʃεʁ ymεnə
εllə ʁεstə inubljablə
εllə ʁεstə ɛ̃sεzisablə
la nɥite εllə ʃɑ̃tə, εllə a la vwa dynə siʁεnə
sa mεzɔ̃ nε kə lɔseɑ̃
εllə ʁεspiʁə kɔmə lε pwasɔ̃
εllə nə fε kœ̃n- avεk lo
εllə sε sə kεllə vo
εllə nə mεtʁizə pa tʁε bjɛ̃ la fo
mε dɑ̃ lo εllə mɔfʁə ynə pεʁlə
ynə pεʁlə a la tɛ̃tə dœ̃ safiʁ
εllə depoza œ̃ bεze ɡlase syʁ mε lεvʁə e mə devɔʁa.
εllə devɔʁa mɔ̃ kœʁ, mɔ̃n- amə
lεz- iø də lɔseɑ̃ mə puʁsɥivʁa a ʒamε
.