Poeme : On Crève

Le jour se rêve, la nuit se vit.
Illusion d’une jeunesse qui crève
Dans une parodie de vie.

Il n’y a ni trêve, ni euphorie,
Juste l’envie de se donner la fièvre
Dans les heures d’insomnies

On boit la sève, et on s’oublie,
Boit au goulot les promesses mièvres
Et le calice jusqu’à la lie.

On se rend chèvre et, à la sortie
Ressent comme une impression brève
De n’être qu’une brebis.

lə ʒuʁ sə ʁεvə, la nɥi sə vit.
ilyzjɔ̃ dynə ʒənεsə ki kʁεvə
dɑ̃z- ynə paʁɔdi də vi.

il ni a ni tʁεvə, ni əfɔʁi,
ʒystə lɑ̃vi də sə dɔne la fjεvʁə
dɑ̃ lεz- œʁ dɛ̃sɔmni

ɔ̃ bwa la sεvə, e ɔ̃ subli,
bwa o ɡulo lε pʁɔmesə mjεvʁə
e lə kalisə ʒyska la li.

ɔ̃ sə ʁɑ̃ ʃεvʁə e, a la sɔʁti
ʁəse kɔmə ynə ɛ̃pʁesjɔ̃ bʁεvə
də nεtʁə kynə bʁəbi.