Poeme : Cette Nébuleuse

Cette nébuleuse qui émane de ton âme
Cette mélodie douce au rythme d’un slam
Tu impose ta lumière à ceux qui t’aiment
Et ravi les coeurs de leurs sombres themes

Cette nébuleuse cache une grande étoile
Comme un artiste que les rideaux voilent
Tu es une fleur planté au cœur d’un monde
Mais une lune qui éclaire en demi ronde

Tes yeux bruns raconte une belle histoire
Oui elle manque Aussi quelques victoires
Tout ne tourne pas toujours à ton avantage
Mais ta vie semble être pleine de partage

Le monde ne s’empêche de t’aimer
Tel une Graine en lui semé
Il croira te cacher pour toujours
Alors que tu feras surface un jour

Je suis amoureux de ton âme
De sa tendance à me faire vivre un drame
De tes mains talenteuses et très agiles
De ton coeur doux et peu fragile

sεtə nebyløzə ki emanə də tɔ̃n- amə
sεtə melɔdi dusə o ʁitmə dœ̃ slam
ty ɛ̃pozə ta lymjεʁə a sø ki tεme
e ʁavi lε kœʁ də lœʁ sɔ̃bʁə- təmə

sεtə nebyløzə kaʃə ynə ɡʁɑ̃də etwalə
kɔmə œ̃n- aʁtistə kə lε ʁido vwale
ty ε ynə flœʁ plɑ̃te o kœʁ dœ̃ mɔ̃də
mεz- ynə lynə ki eklεʁə ɑ̃ dəmi ʁɔ̃də

tεz- iø bʁœ̃ ʁakɔ̃tə ynə bεllə istwaʁə
ui εllə mɑ̃kə osi kεlk viktwaʁə
tu nə tuʁnə pa tuʒuʁz- a tɔ̃n- avɑ̃taʒə
mε ta vi sɑ̃blə εtʁə plεnə də paʁtaʒə

lə mɔ̃də nə sɑ̃pεʃə də tεme
tεl ynə ɡʁεnə ɑ̃ lɥi səme
il kʁwaʁa tə kaʃe puʁ tuʒuʁ
alɔʁ kə ty fəʁa syʁfasə œ̃ ʒuʁ

ʒə sɥiz- amuʁø də tɔ̃n- amə
də sa tɑ̃dɑ̃sə a mə fεʁə vivʁə œ̃ dʁamə
də tε mɛ̃ talɑ̃tøzəz- e tʁεz- aʒilə
də tɔ̃ kœʁ duz- e pø fʁaʒilə