Poeme : Je Demande Asile

Je demande asile pour mes peines
Je demande asile la haut ;
Parce que je me sens mal dans ma peau
Mes veines sont remplis de haine

Je demande asile,
Aux cieux accepter mon corps
Je prend la mort comme fuite, c’est plus facile
Je suis lâche, mais je vais le faire sans remord

Tous ceux que j’aime me quitte
M’inflige une douleur, un vide
M’invite presque au suicide
Tous les jours de plus en plus la vie me dépite

Personne ne se doutes
Que j’ai envie de mourrir
Que je n’ai que de faux sourirs
Et que ma vie de continuer je redoute

C’est pour sa que je demande refuge
Au ciel, je me sentirais surement mieu
Mon mal auras trouver son juge
Je veux qu’a la mort vous m’acceptiez, là aux cieux

Offrer moi votre asile, et je vous promet
De ne plus tous les décevoir
Les empecher de ma peine apercevoir
Mon cadavre tombera en poussiere pour que vous m’oubliez

Lorsqu’il m’auront accepter
Rien ne regrettez, dans ce monde seulement je souffrai
Vous n’auriez rien put faire pour m’en empecher
Tous les jours le suicide me tenter, la mort m’appellez…

ʒə dəmɑ̃də azilə puʁ mε pεnə
ʒə dəmɑ̃də azilə la-o,
paʁsə kə ʒə mə sɑ̃s mal dɑ̃ ma po
mε vεnə sɔ̃ ʁɑ̃pli də-εnə

ʒə dəmɑ̃də azilə,
o sjøz- aksεpte mɔ̃ kɔʁ
ʒə pʁɑ̃ la mɔʁ kɔmə fɥitə, sε plys fasilə
ʒə sɥi laʃə, mε ʒə vε lə fεʁə sɑ̃ ʁəmɔʁ

tus sø kə ʒεmə mə kitə
mɛ̃fliʒə ynə dulœʁ, œ̃ vidə
mɛ̃vitə pʁεskə o sɥisidə
tus lε ʒuʁ də plysz- ɑ̃ plys la vi mə depitə

pεʁsɔnə nə sə dutə
kə ʒε ɑ̃vi də muʁʁiʁ
kə ʒə nε kə də fo suʁiʁ
e kə ma vi də kɔ̃tinɥe ʒə ʁədutə

sε puʁ sa kə ʒə dəmɑ̃də ʁəfyʒə
o sjεl, ʒə mə sɑ̃tiʁε syʁəmɑ̃ mjø
mɔ̃ mal oʁa tʁuve sɔ̃ ʒyʒə
ʒə vø ka la mɔʁ vu maksεptje, la o sjø

ɔfʁe mwa vɔtʁə azilə, e ʒə vu pʁɔmε
də nə plys tus lε desəvwaʁ
lεz- ɑ̃pεʃe də ma pεnə apεʁsəvwaʁ
mɔ̃ kadavʁə tɔ̃bəʁa ɑ̃ pusjəʁə puʁ kə vu mublje

lɔʁskil moʁɔ̃ aksεpte
ʁjɛ̃ nə ʁəɡʁεte, dɑ̃ sə mɔ̃də sələmɑ̃ ʒə sufʁε
vu noʁje ʁjɛ̃ pyt fεʁə puʁ mɑ̃n- ɑ̃pεʃe
tus lε ʒuʁ lə sɥisidə mə tɑ̃te, la mɔʁ mapεlle…