Poeme : Personne N’est Parfait

Quand la joie et la tristesse se reunissent
Je ne peux savoir ce que mon cœur tisse
Des sentiments en noir ou en blanc
Je ne reconnais plus le plus dominant

Mes larmes se verssent
Quand le chagrin le cœur me perce
La joie ne laisse pas de trace
Je voudrais la suivre mais de son territoir elle me chasse

Le vide remplit mon ame depuis bien lontemps
Elle ne veux plus me quitter cette sansation
Se sentir seule la plupard du temps
Je m’y suis habituée maintenant

Meme apres plusieurs experience
Je ne peux retenir la lecon
Meme apres avoir connu pluiseurs fois la souffrance
Je mords toujours a l’hamecon

Je ne suis pas parfaite
Je ne suis pas honnete
Premierement avec moi
Car je ne veux pas admettre que j’ai commis des erreurs plusieurs fois

Que ce que je fais chaque jour
N’a aucun sens et aucun tour
Pour m’ameliorer et avancer
Mais je me dis pour me reconforter et fuir a la realité
’’ Personne n’est parfait’’

kɑ̃ la ʒwa e la tʁistεsə sə ʁənise
ʒə nə pø savwaʁ sə kə mɔ̃ kœʁ tisə
dε sɑ̃timɑ̃z- ɑ̃ nwaʁ u ɑ̃ blɑ̃
ʒə nə ʁəkɔnε plys lə plys dɔminɑ̃

mε laʁmə- sə vεʁse
kɑ̃ lə ʃaɡʁɛ̃ lə kœʁ mə pεʁsə
la ʒwa nə lεsə pa də tʁasə
ʒə vudʁε la sɥivʁə mε də sɔ̃ teʁitwaʁ εllə mə ʃasə

lə vidə ʁɑ̃pli mɔ̃n- amə dəpɥi bjɛ̃ lɔ̃tɑ̃
εllə nə vø plys mə kite sεtə sɑ̃sasjɔ̃
sə sɑ̃tiʁ sələ la plypaʁ dy tɑ̃
ʒə mi sɥi-abitye mɛ̃tənɑ̃

məmə apʁə- plyzjœʁz- εkspəʁjɑ̃sə
ʒə nə pø ʁətəniʁ la ləkɔ̃
məmə apʁəz- avwaʁ kɔny plɥizœʁ fwa la sufʁɑ̃sə
ʒə mɔʁd tuʒuʁz- a laməkɔ̃

ʒə nə sɥi pa paʁfεtə
ʒə nə sɥi pa ɔnətə
pʁəmjəʁəmɑ̃ avεk mwa
kaʁ ʒə nə vø pa admεtʁə kə ʒε kɔmi dεz- eʁœʁ plyzjœʁ fwa

kə sə kə ʒə fε ʃakə ʒuʁ
na okœ̃ sɑ̃sz- e okœ̃ tuʁ
puʁ maməljɔʁe e avɑ̃se
mε ʒə mə di puʁ mə ʁəkɔ̃fɔʁte e fɥiʁ a la ʁəalite
pεʁsɔnə nε paʁfεt