Poeme : L’ecorchure De L’infidele

Comme le vent sous les dentelles
Il s’acoquine aux doux prémices,
Dessous les porte-jarretelles
Son appétit tombe en malice,

Dans ses yeux ruisselle un caprice
Douce prose sacramentelle,
Son désir s’épingle en bretelles
Comme ses mains dominatrices,

Épiant l’invitation charnelle
Par les lèvres conspiratrices,
Le défi de l’ambassadrice
Vivre un péché originel,

L’infidèle en plein artifice
Consomme la faute mortelle,
Point de conduite accidentelle
Sans laisser quelques cicatrices…

kɔmə lə vɑ̃ su lε dɑ̃tεllə
il sakɔkinə o du pʁemisə,
dəsu lε pɔʁtə ʒaʁətεllə
sɔ̃n- apeti tɔ̃bə ɑ̃ malisə,

dɑ̃ sεz- iø ʁɥisεllə œ̃ kapʁisə
dusə pʁozə sakʁamɑ̃tεllə,
sɔ̃ deziʁ sepɛ̃ɡlə ɑ̃ bʁətεllə
kɔmə sε mɛ̃ dɔminatʁisə,

epjɑ̃ lɛ̃vitasjɔ̃ ʃaʁnεllə
paʁ lε lεvʁə- kɔ̃spiʁatʁisə,
lə defi də lɑ̃basadʁisə
vivʁə œ̃ peʃe ɔʁiʒinεl,

lɛ̃fidεlə ɑ̃ plɛ̃ aʁtifisə
kɔ̃sɔmə la fotə mɔʁtεllə,
pwɛ̃ də kɔ̃dɥitə aksidɑ̃tεllə
sɑ̃ lεse kεlk sikatʁisə…